De dag nadat Florian gecremeerd was, verschoonde ik zijn tweelingzusje. Somber keek ik haar aan. Arme Celeste, ik voelde zoveel verdriet. Opdat moment vloog er een lieveheersbeestje op haar hoofd. Verbaasd keek ik ernaar. Het was 23 december, toch helemaal geen tijd voor Lieveheersbeestjes?
Een paar weken later keek ik naar mijzelf in de spiegel. Ik zag er slecht uit. Ik miste hem ook zo erg, op dat moment vloog er een lieveheersbeestje op de spiegel.
Dit gebeurde steeds wanneer ik mij extreem verdrietig voelde. Telkens dacht ik wel even aan Florian maar tegelijkertijd dacht ik ook dat er misschien wel een nestje zou zitten.
In maart vetrok ik in mijn eentje naar een huisje in de natuur om het boek van Florian te schrijven. Ik was nog niet begonnen of er vloog een lieveheersbeestje op mijn toetsenbord. Zou het dan toch..??
Schrijfweekend. In de ketting zit as van Florian.
Dit was het moment dat ik begon na te denken.. want waarom komen die lieveheersbeestjes steeds. Is dit een teken? En zoals ik in een eerder blog al schreef, weet ik niet of ik geloof in meer, tegelijkertijd gebeuren er zulke onverklaarbare (mooie) dingen.
Sterker nog, laatst sprak ik tegen de foto van Florian. Ik vroeg hem om advies, nog geen seconde later ... je raadt het al..
🐞
Zie hier het lieveheersbeestje (ik heb hem even uitvergroot ernaast)
En zo kan ik nog wel wat situaties opnoemen. Toen ik nadacht over het verband met lieveheersbeestje en Florian schrok ik.. Florian was gek op zijn babygym met lieveheersbeestjes. Hij keek zijn ogen uit, terwijl Celeste er al tegen aan kon slaan, glimlachte hij. Hij kon zijn armpjes nog niet zo goed bewegen. Je zag het verschil al erg goed doordat Florian het syndroom van Down had.
Hij was zo gek op dit speeltje dat we hem op de uitvaart naast zijn kistje hebben gezet.
Zie het speeltje met 🐞aan de linkerkant
Sinds ik deze ontdekking heb gedaan vliegt er elke nacht een lieveheersbeestje op mijn nachtkastje, de plek waar Florian zijn aanschuifbedje stond. Het is telkens een ander lieveheersbeestje aan de stippen te zien. Maar hij blijft elke nacht daar ‘slapen.’
Afgelopen nacht.
En of het nu gewoon een grapje van de natuur is of dat het echt een teken is.. ik word er blij van.
Net vloog het lieveheersbeestje op Celeste haar hand. Ze vond het prachtig en lachte zo lief.
Wij zeggen nu in huis: ‘Daar is Florian weer!’
En misschien is het echt wel zo❤️
Mirjam schreef ook het boek Florian is niet voorbij. Je vindt hem hier.
Alle reacties (7)