Elke fase is anders, ik mis de babyfase is dat erg?

Ik hoor vaak vriendinnen zeggen, ik ben blij dat mijn zoon of dochter al kan lopen dat is veel makkelijker of ik kan niet wachten tot ze uit te luiers zijn. Ik vraag me dan af of ik de enige over emotionele moeder ben die elke nieuwe fase weer ziet als het afscheid van de vorige stap.

Zo kan mijn dochter sinds een paar dagen een paar losse pasjes doen en hoewel ik heel erg trots ben op haar, moet ik toch even slikken bij de gedachte dat kruipen dus binnenkort weer iets is van het verleden. Misschien komt het, omdat wij niet bezig zijn met een tweede kindje, dus met haar voelt elke fase als een definitieve afsluiting van de vorige. Dat komt niet meer terug Natuurlijk ben ik blij en trots dat ze het zo goed doet en dat er zo snel van alles veranderd, maar ik kan het niet helpen dat ik er toch ook een beetje verdrietig van word. Weer een afsluiting denk ik dan. Hoe lang zal het duren voordat de volgende fase weer voor bij is?

Tijd is iets geks geworden sinds haar komst. Het gaat veel sneller dan voorheen ongetwijfeld, omdat er ook zo veel meer gebeurd. Het enige wat ik kan doen is genieten, zoveel mogelijk genieten en alles in mij opnemen en hopen dat ik niets vergeet ;-)