Elke dag word ik wakker met een gevoel van trots.

Elke dag word ik wakker met een gevoel van trots.

Ook al worden je kinderen ouder, ze zijn zo afhankelijk van je, en wij van hen. Zonder onze kids stonden we niet in het leven hoe we nu zijn. En dan denk je ben ik gelukkig, JA ik ben gelukkig. Gelukkig met wat ik heb!

In de ochtend gewekt worden, met de liefste woordjes, mama wat ben je lief, mama heb je goed geslapen?, mama ik heb je gemist en mama jij bent de liefste van de wereld. Wie wil dit nou niet! Elke dag vlinders in je buik voelen, omdat je na werktijd naar huis mag en je kids gaat halen, benieuwd naar de verhalen wat ze die dag hebben gedaan. Vol spanning zit ik hierop te wachten en luister aandachtig. Hier komen soms de mooiste verhalen uit.

De tijd gaat soms zo snel, soms heb ik het gevoel dat ik iets gemist heb, maar dan denk ik terug en dan ben ik trots! Onvoorstelbaar hoeveel ze al bereikt hebben, en nog moeten bereiken. Van een klein hoopje mens naar een zelfverzekerde kleuter.

Denkend terug aan mijn eigen jeugd, wat heb ik geleerd, was ik ook zo snel. Herkenning van mezelf in mijn eigen mini-mensjes. Hoe geweldig dat dit bestaat, moeder natuur is het mooiste wat er is.

Mijn kleine lieve mini-mensjes ik denk aan de tijd die komen gaat, heerlijk om bij weg te dromen en te genieten!

En TROTS dat ben ik zeker!