einde verlof nr 3 in zicht.....

19 oktober 2015, dat is de dag dat ik weer mag/moet beginnen.. Terug kijkend op de afgelopen 3 jaar...

Mijn eerste zwangerschap was erg heftig, met van begin tot eind last van jeuk.. heeeeeel veel jeuk.. mijn beste vriend was een keuken mes waarmee ik me dan kon krabben op plekken waar ik met mijn nagels niet bij kon komen.. Met als gevolg, weinig slaap..en omdat we midden in een verbouwing zaten was het welbekende lontje nog korter dan kort! Veel onderzoeken gedaan, maar de oorzaak is nooit gevonden.

01-03-2013 om 01:42u is onze oudste zoon geboren na een zwangerschap van 41,6 weken, als ik toen niet was ingeleid zat hij er nu denk ik nog.. want wat is het een heerlijke knuffelkont! =)

Begin december 2013 kreeg ik weer jeuk, en door een raar voorgevoel besloot ik om een test te doen.. En ja wel.. weer zwanger! Ik hield mijn hart al vast, terugdenkend aan de eerste zwangerschap die van begin tot eind vooral uit jeuk bestond.. Maar wonder boven wonder ging de jeuk over na een week of 6.. Wat was ik blij! En ook overtuigd dat het dan wel een meisje moest zijn.. Niets bleek minder waar.. Het was weer een jongetje wisten ze ons te vertellen bij de 20 weken echo.. en geloof me, dat konden we zelf ook wel zien! ;)

Op 10 augustus 2014 om 20:45u zijn mijn vliezen gebroken, om 03:00u waren we in het ziekenhuis, en om 06:07u is ons tweede zoontje geboren! Wat waren we blij, en trots! Om 09:00u zaten we al weer thuis aan de koffie! =)

Onze oudste was een trotse broer, al duurde dat wel even.. toen we thuis kwamen met een andere baby in de maxicosi keek hij ons aan met een blik van: Wanneer breng je die terug naar de winkel?! haha..

De kraamweek verliep goed, het was een temperamentvol mannetje maar daar hadden we al ervaring mee,onze oudste weet ook wat hij wil.. Op dag 7 had hij iets verhoging, maar dit was geen reden om stappen te ondernemen volgens de kraamhulp.. Daar bleef het bij.. op dag 11 had je weer verhoging en gelukkig kwamen ze toen van het consultatieburo, in overleg met haar moesten we toch naar het ziekenhuis.. Om het te laten beoordelen door een arts.. Die vertelde meteen bij binnenkomst al dat hij moest blijven, koorts mag niet bij zulke kleine kinderen.. Wat bleek, hij had een longontsteking.. Dit is gekomen omdat de bevalling zo snel is gegaan, dat het vruchtwater niet goed uit zijn longetjes is geperst en dit is gaan ontsteken.. Antibiotica infuus dr in, en alles kwam goed!

Na 8 dagen mocht hij weer naar huis, Je overstrekte wel erg en spuugte geregeld..soms wel tot een meter naast het bedje..Nou wij het bedje schuin zetten, nutriton in de fles, en maar even aan kijken hoe of wat...

Het huilen werd krijssen...en dan wel tot 20uur per dag.. om de dag met hem naar de huisarts, want wij wisten zeker dat hij iets moest hebben want dat krijssen was echt niet normaal! Gelukkig kreeg hij toen bij de huisarts ook zo'n ontiegelijke krijs aanval waar hij toch ook wel van schrok, en ons doorgestuurd heeft naar het ziekenhuis.. In eerste instantie hebben ze hem toen behandeld als een huilbaby, maar omdat ze daar ook niks met hem konden.. Het leek eerder erger te worden dan minder.. Hebben ze hem doorgestuurd naar Nijmegen..  Hier bleek later dat zijn slokdarm ontstoken was.. Zijn maagklepje sloot niet goed af waardoor er steeds een laagje melk in zijn slokdarm bleef terugkomen.. en dit is gaan irriteren..

Al met al heeft hij toen 5 weken in het ziekenhuis gelegen! en ondertussen zat mijn kraamtijd er al weer bijna op.. Gelukkig was mijn werkgever zo meedenkend dat hij me nog vakantie gegeven heeft zodat ik toch nog een klein beetje van mijn kraamtijd kon genieten..Zelfs nadat ik hem vertelde dat ik weer in verwachting was...

We waren zelf amper van de schrik bekomen of ik bleek weer zwanger..wat nu?! Dat was een gedachte van de eerste 10 minuten, daarna was het vooral..oei dat word druk! 

Deze zwangerschap verliep tot een week of 20 echt super, geen jeuk, niet moe, gewoon goed.. maar daarna begon ik last te krijgen van mijn heupen.. en hoe! Ik kon amper lopen en met 2 kleine kindjes was dat echt heftig... zodra de kindjes in bed lagen savonds was ik ook totaal op, kon niet meer van de bank afkomen.. snachts mn bed niet uit komen om een fles te maken of iets.. zelfs naar de wc gaan was te veel.. Maargoed ik wou niet klagen, omdat je dan toch reacties kon verwachten als: eigen schuld e.d.. en daar zat ik al helemaal niet op te wachten.. Dus ik deed me sterker voor dan dat ik eigenlijk was.. en dat koste me de kop..of nouja een ieder in mijn omgeving moest het eigenlijk ontgelden.. oeioeioei wat was ik een bitch..

25 juni hebben we een andere auto gekocht, omdat er geen 3 kinderen mee konden in onze vorige auto en savonds om 23:10u zijn mijn vliezen gebroken... We lagen in bed, ik draaide me om en zei: Of ik plas in bed...offff het is begonnen...

Verloskundige gebeld en mijn vliezen waren idd gebroken, we moesten maar proberen te slapen want er waren nog geen weeen... Nou om 00:00u kwamen ze al om de 3 minuten..ik kon niet meer zitten of liggen, ik was maar rondjes aan het lopen en aan het bedenken hoe we dat gingen doen met de andere 2.. Mijn schoonzusje gebeld, en die kon ze wel naar de opvang brengen.. en had met de opvang al geregeld dat mocht het zover zijn dat ze dan de hele dag konden blijven.. 

Om 06:00u had ik pas 1 tot 2 cm ontsluiting wat mij deed besluiten om een ruggenprik te nemen, een reken sommetje is dan snel gemaakt.. ;)

Om 07:30u waren we in het ziekenhuis, dan moet je eerste nog aan het ctg en infuus dus al met al was het 09:45u toen ik de ruggenprik kreeg... maar wat was ik blij! Poeh! 

Op 26-06-2015 om 11:45u is ze geboren en om 15:30u waren we weer thuis.. eerst een uur met zijn drieen en toen kwamen onze jongens weer thuis.. GE-WEL-DIG moment! 

De oudste had steeds verteld dat mama au in de buik had vanmorgen, en nu is mama's buik weg.. hahaha..

De 2 jongens zijn trotser dan trots!

De kraamtijd was top, met ups en downs.. Ben nog steeds een wandelende hormonenbom.. en een ieder die zich op een roze wolk bevind tijdens de zwangerschap, ik ben jaloers! Aan de andere kant: Ik bevind me nu op die roze wolk, ben dolgelukkig met mijn 3 toppers, 4 eigenlijk.. Mag mijn vriend ook niet vergeten, hij heeft heel wat te verduren gehad de afgelopen jaren..

De momenten die wij met ons tweeën door brengen zijn dan ook erg speciaal, met 3 van die kleine hummels moet je gewoon tijd vrij maken voor elkaar!

Nog een paar weekjes genieten, en dan ga ik weer aan het werk.. 2 en een halve dag om precies te zijn.. Kindjes naar de opvang.. Ik weer an die arbeid.. En voorlopig niet zwanger zijn..

Ik garandeer niet, dat het bij ons op houd met 3 kindjes.. maar voorlopig zijn we er wel even 'klaar' mee! =)