Eigenlijk ben je altijd een werkende mama

Ineens vraag ik me af, waarom zie ik mezelf eigenlijk als een 'working mom'? Okee, omdat ik een baan heb en mijn dochter naar de kinderopvang breng. Onze Nederlandse overheid stimuleert dat zowel mijn man als ik werken en belonen dat met een bijdrage voor de kinderopvang, zodat niet mijn héle salaris daar aan op gaat. Zou dat niet zo zijn, dan zou letterlijk 100% van mijn netto loon opgaan aan de kinderopvang. En eigenlijk, eigenlijk, vind ik dat belachelijk.

Nee, ik vind het niet belachelijk dat de kinderopvang zo veel geld kost en ik ben natuurlijk heel blij met de kinderopvangtoeslag zodat ik nog wel wat leuks van mijn eigen verdiende centjes kan doen. Het is erg fijn dat mijn dochter het zo naar haar zin heeft op de opvang en ik waardeer het werk van de dames op de groep enorm. Ik ben me ervan bewust dat zij een deel van de normen en waarden van onze samenleving aan haar leren en daar ben ik ze dankbaar voor. Het is fijn dat ik niet álles zelf hoef te doen.

Wat ik wel belachelijk vind, is dat de overheid eigenlijk 'stimuleert' dat vrouwen werken op hun werk, en dan van een groot gedeelte van hun inkomen een ander betalen om met hun kind te zijn! Natuurlijk vind ik werken leuk (anders zou ik het niet doen), maar ik voel ook wel de verplichting om dit te doen. Om bij te dragen aan de gezamenlijke rekening en om mijn eigen onafhankelijke gevoel te bewaren. 

Dat onafhankelijke gevoel, dat is wel een dingetje. 'Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid'. Waarom zo individualistisch!? Ik ben getrouwd met mijn high school sweetheart. Hij heeft een goede baan en zonder de honderden euro's die naar de kinderopvang zouden gaan, hebben wij de luxe positie dat we het zouden kunnen redden op enkel zijn salaris. Maar zou ik volledig stoppen met werken om voor mijn eigen kind te zorgen, ben ik niet meer 'onafhankelijk', en dat knaagt. 

Als de overheid dan toch geld overheeft voor de opvang van kinderen, waarom mag ik dan niet zélf de kinderopvang zijn die die bijdrage ontvangt!? Los van of ik zou werken, bedoel ik dan. In mijn geval zou ik de vrijheid hebben om te kiezen om te werken, zodat ik wellicht méér geld overhoud en de toeslag gebruiken voor het betalen van de kinderopvang. Of de toeslag is míjn salaris, in ieder geval de eerste 4 jaar, voor het 'opvangen' van mijn eigen kind. Ik ben dan een financieel (relatief) onafhankelijke vrouw, kan nog steeds bijdragen aan de gezamenlijke rekening én heb de KEUZE of ik de eerste jaren thuis wil blijven of toch wil blijven werken. 

Want mama's, als we eerlijk zijn, een kind opvoeden én een huishouden runnen is toch méér dan een fulltime baan die niet betaald wordt, enkel in natura. En die fulltime baan combineren we dan met een betaalde baan. En ik ben alleen een working mom als ik een betaalde baan heb? Ik vind het eigenlijk niet eerlijk. Eigenlijk ben je ALTIJD een working mom! Wat vind jij?