Een zorgzaam meisje.

Mijn oudste dochter is reeds oudste kleuter. Ze zit namelijk in een gemengde groep. Groep 1 /2. Kinderen van net 4 zitten hier in en kinderen die 5 en ouder zijn dus ook. Groep 1 & 2 zijn samengevoegd. Ze wordt in mei 6 jaar. Nu is zij altijd al een zorgzaam meisje geweest.

Zo vertelde ze mij van de week trots dat ze maar even haar zusje haar luier had verschoond en tandjes had gepoetst toen ze boven waren. Ik was in de keuken bezig en de meiden wilde even boven spelen. Prima. Traphekje dicht. Blij dat ze waren. Een kleine 10 minuten later kwam ik weer boven en vertelde mijn dochter trots wat ze had gedaan. De luier zat helemaal goed om. Ze had zelfs haar zusje op de commode getild en die bleef heel netjes stil liggen terwijl grote zus haar luiertje uitdeed en een nieuwe weer om.

Nu zit er een nieuw meisje in de groep. Eigenlijk komt ze al af en toe naar school sinds december, maar ik had nog niet veel over haar gehoord. Ze kwam dan ook niet met regelmaat, maar een uurtje of wat per week. 2 weken geleden kreeg ik een mail van de juf. Het is ook haar opgevallen dat mijn dochter zo zorgzaam is en zich ontfermd over anderen. Als ze vallen, loopt zij mee naar de juf en troost ze. Nu is dit nieuwe meisje nogal bang. Ze heeft al veel dingen meegemaakt in haar jonge leventje en heeft wat extra ondersteuning nodig. De juf vroeg of mijn dochter haar in de klas wil helpen en misschien af en toe al na schooltijd met haar af kan spreken.

Lief dat de juf mijn dochter zoiets toevertrouwd en haar als steun ziet. Ik was eerlijk gezegd ook wel een beetje sceptisch. Tuurlijk ben ik helemaal voor het steunen en helpen van een ander, maar ik vraag me dan wel af wat voor geschiedenis zo'n kind heeft en of dit eventueel mijn dochter kan beïnvloeden.

Na een aantal keren heen en weer te mailen met de juf merkte ik dat het meer om een ervaring binnen haar familie gaat die haar angstig maakt. Ze heeft blijkbaar last van verlatingsangst. Er zijn een aantal mensen die dicht bij haar stonden uit haar leven verdwenen. Wie en waarom weet ik niet.

Onderweg naar school vertelde mijn grote dochter enthousiast dat ze weer voor A ( het nieuwe meisje) mag zorgen vandaag. Eenmaal op school stond A. daar. In tranen en compleet overstuur wilde ze haar vader niet loslaten. Ik had ook echt wel medelijden met dit meisje. Nog voor ik iets kon zeggen tegen mijn dochter, liep ze al naar het huilend meisje toe, sloeg een arm om haar heen en paktte haar bij de hand. De tranen zijn in 1 klap weg. Samen lopen ze naar een tafeltje toe en pakken een boek. Trots lach ik naar haar terwijl ik de school verlaat. Wat heb ik toch een prachtig kind met een hartje van goud!