Een vasculaire screening na zwangerschapsvergiftiging

Zwangerschapsvergiftiging kan verschillende oorzaken hebben. Het is een reactie op de zwangerschap natuurlijk, dus bevallen is de enige remedie, maar waar het begint is lastig aan te wijzen. Ikzelf vond het heel moeilijk om te accepteren dat ik ziek was geweest en zocht heel veel informatie om te begrijpen wat er was gebeurd. In mijn zoektocht kwam ik verschillende artikelen tegen met dezelfde onderzoekers, maar kwam ik ook terecht op een facebook pagina met mama’s die hetzelfde (dan wel zwaarder of lichter) hadden meegemaakt als ik. Via deze meiden kwam ik terecht bij het pre-conceptionele vasculaire onderzoek in Maastricht, geleid door professor Spaanderman – een van de beste, dan wel niet de beste in zijn veld. Zwangerschapscomplicaties en dan met name PE en HELLP zijn redelijk onbekend en er is dus niet veel over te vinden, maar in Maastricht doen ze er heel veel onderzoek naar en begint het steeds meer ook in de media te komen. Zo was bijvoorbeeld Chahinda Ghossein-Doha (ook een onderzoekster bij het MUMC) bij Jinek aan tafel om te praten over complicaties tijdens de zwangerschap en dan met name zwangerschapsvergiftiging (tipje van mij, zeker even terugkijken als je hierin geïnteresseerd bent).

Anyhow, ik kwam dus bij het vasculaire onderzoek terecht en kon niet heel veel informatie vinden over wat het nu precies was. Hoe gingen de onderzoeken, wat doen ze precies en wat zou eruit kunnen komen? Op de fb pagina was wel wat informatie en ervaringen, maar nooit echt goed uitgeschreven en de vraag werd wel vaak gesteld – “wat kan ik verwachten”? Toen dacht ik, ik vond het fijn om mijn ervaringen met PE/HELLP te delen en het hielp me met een stukje verwerking. Dus waarom zou ik dit niet ook delen, want ik was best nerveus omdat ik niet echt wist wat er precies zou gebeuren (je hebt wel een lijst van onderzoeken, maar hoeveel zegt je dit) en wellicht helpt dit andere mama’s of wens mama’s die zich laten onderzoeken in Maastricht.

Voor ik mijn verhaal begin wil ik wel echt duidelijk maken dat dit mijn ervaring is, ik ben geen dokter en als je denkt dat je hier aan mee wilt doen – ga dan vooral eerst langs jouw huisarts of gynaecoloog. Houd daarnaast in gedachten dat er ook kosten aan verbonden zitten en je een verwijsbrief nodig hebt.

Terug naar mijn ervaring, ik hoorde van het onderzoek waarmee artsen een redelijk specifieke kans op herhaling op PE/HELLP konden berekenen en ook vaak een oorzaak konden vaststellen. Aangezien wij in de toekomst graag een tweede kindje zouden krijgen (als ons dat gegund is) en ik graag alle informatie nu heb, heb ik me aangemeld. Normaal is er een lange wachtlijst (5 tot 6 mnd), maar er was een afzegging en ik mocht mij na 4 weken al melden in Maastricht (met een fles vol plasjes die ik 24uur had moeten opvangen). De screening bevat een flinke lijst aan onderzoeken, dus ik was heel de dag wel zoet daar. Ik begon om half 8 met bloedprikken en om 4 uur kon ik pas weer naar huis hahaha, dus vergeet niet een dagje vrij te vragen op je werk. Na het bloedprikken (zo’n 13 buisjes, maar niet helemaal vol – don’t worry), was er genoeg tijd en plek om een half uur lang aan de bloeddrukmeter te hangen. Vervolgens had ik weer geluk en ik kon ik gelijk door om een hartecho te maken. Een hartecho maken ze om je hartspier en kleppen in kaart te brengen. Volgens mij kijken ze in de screening voornamelijk naar de dikte van je hartspier. Een verdikte hartspier wijst erop dat je hart tijdens je zwangerschap (of misschien nog steeds) te hard moet werken om je bloed rond te pompen vanwege bijvoorbeeld een te hoge bloeddruk. Het maken van een hartecho duurt niet bijzonder lang en is volledig pijnloos. Vervolgens had ik bijna 3 uur tussen de hartecho en mijn anamnese gesprek en ECG, dus ben ik even Maastricht in geweest (toen was de horeca nog open) om lekker te lunchen en even een frisse neus te halen. Bij terugkomst had ik een kort gesprekje met de verpleegkundige over mijn medische geschiedenis, wanneer de diagnose PE werd gesteld, mijn psychische gesteldheid etc. De ECG was in een paar seconden gemaakt (het plakken van de stickers op mijn lichaam duurde langer dan de ECG zelf).

Als laatste werd mijn bloedplasma gemeten, een laag bloedplasmavolume kan een risicofactor zijn voor zwangerschapsvergiftiging, en hier was ik wel nerveus voor. Om het bloedplasmavolume te meten krijg je twee infusen, op links en rechts. Een wordt gebruikt om lichaamseigen eiwitten gecombineerd met een licht radioactief stofje toe te dienen en de ander zodat er om de 15 minuten wat bloed kan worden afgetapt. Vraag me niet precies hoe het werkt, maar aan het stofje kan het plasma zich hechten. Dus in de tijd dat je daar zit, tappen ze 3 keer bloed af om te zien hoe veel plasma zich aan het stofje hecht. Alleen wanneer je, net als ik, net een jaar daarvoor zo’n anderhalve week lang elke dag 1 à 2 keer geprikt werd en dit niet altijd even goed ging kun je, je voorstellen dat ik hier misschien nog wel het meest tegenop zag. Jammer genoeg ging het prikken niet goed en kwam er een klein prik traumaatje naar boven, dan is het wel even rot dat je vanwege COVID in je eentje daar moet zitten en er niemand is die even je hand vast kan houden. Uiteindelijk kreeg iemand het voor elkaar om de infusen te prikken. Omdat ik ook 4 keer een magnesium sulfaat infuus heb aangesloten gekregen vorig jaar werd ik opeens ook heel bang voor het goedje wat ze gingen inspuiten, maar ook hier voel je niets van! En met dit onderzoek was de screening klaar en mocht ik weer op weg naar huis.

Laat in de middag kreeg ik al een telefoontje van het ziekenhuis met de eerste uitslagen van mijn bloedonderzoek, die er goed uitzagen, maar voor verdere uitslagen moest ik toch echt wachten tot de professor mijn onderzoek uitslagen had bekeken. Hier zit nog wel bijna een maand tussen, maar ben heel benieuwd wat er uiteindelijk uitkomt. Ik vind het onwijs spannend, maar ook fijn om te weten. Persoonlijk denk ik dat het waardevol is om de risicofactoren in kaart te brengen niet alleen voor een eventuele volgende zwangerschap, maar ook de verhoogde kans op hart- en vaatziekten. Aangezien aan veel van de risicofactoren iets valt te doen, is het voor mij in ieder geval waardevol deze in kaart te brengen en indien nodig een (behandel)plan te maken. 

Heb je vragen over de screening? Dan zou ik naar de site van het transmuraal vrouwendagcentrum gaan, wil je nog iets weten over mijn ervaring? Dan kun je altijd via insta DM of met een reactie op de blog contact opnemen.

Liefs