Een toast op alle moeders en mommy to be's

Vrouw zijn is al een bijzondere klus op zich. Wij hebben 'taken' die een man nooit zal hebben. Zoals het maandelijkse kwaaltje dat gemiddeld een week in beslag neemt waardoor we zo prikkelig zijn als de doornen van een roos en het lijkt alsof een olifant een potje hardcore danst op je maag. En het ochtendritueel dat langer duurt dan een gemiddelde file en de frustratie richting het andere geslacht want die rolt van z'n bed de douche in en uit, klapt aftershave in z'n gezicht en start de auto. 

En dan is er nog het Moederschap. Ook een taak die een gemiddeld man niet zo kan uitvoeren als de vrouw. Niet door de onwil maar doordat genen ooit bepaald hebben dat een vrouw er beter in slaagt om verschillende ballen tegelijkertijd hoog te houden. Dat Moederschap bestaat al eeuwen en generaties lang. Zo lang dat het tot het vanzelfsprekende is gaan behoren. Vanzelfsprekendheid groeit zonder het te beseffen. Het is toch vanzelfsprekend zus en het is toch vanzelfsprekend zo. 

Er vanuit gaande dat het zo vanzelfsprekend is, dan mogen we er ook bewuster wat vaker bij stil staan hoe bijzonder en groots het Moederschap is.
Moeders zijn óf fulltime thuis in de weer óf een combinatie van werk buitens huis en als ze thuis komen dan wacht het thuiswerk op ze. Moeders hebben oneindig veel tentakels die verschillende dingen tegelijkertijd kunnen bewerkstelligen. Meerdere dingen tegelijk zonder de focus van het één te verliezen. Doet een man dat, dan is de kans zeer groot dat het één ondergesneeuwd raakt voor en door het andere. Geeft niet mannen, echt niet, het is genetisch nu eenmaal zo bepaald. En wij kunnen er ook nog schaterend om lachen ;-).
En ook de taak die voorafgaand aan het Moederschap ligt, de zwangerschap. Ook een enorme taak op zichzelf die met reden ooit tot de vrouw is toebedeeld. Mommy to be's maken een geweldige tijd mee, genieten van de zwangerschap maar vaak brengt het ook bekende en minder bekende, irritante en minder irritante kwaaltjes met zich mee. Het eerste trimester is misselijkmakend en bijzonder. Het tweede trimester gaat vloeiend als een gesmeerde fiets en nog meer bijzonderder. En het laatste trimester is spannend, slopend, duurt op het einde een soort van eindeloos en is uitzonderlijk bijzonder want het is bijna Mommy to be af (na heel wat pijnlijke uren). Onderzoek heeft uitgewezen dat mannen er niet toe in staat zouden zijn om het hele proces te doorlopen en op het einde de (slopende) pijnen te bevechten. 

Maar feit blijft dat Moeders een ongelofelijke taak uitvoeren, elke dag weer. Elke Moeder op haar eigen manier, met de beste bedoelingen. De ene Moeder is niet persé beter of slechter dan de andere Moeder (uitzonderingen daar gelaten). Moeders hebben een groot hart voor hun eigen kind maar nemen tijdens een verjaardagspartijtje of slaapfeestje ook al die andere kinderen onder hun vleugel. Met net zoveel liefde en verantwoordelijkheid. Het huishouden, wat ook tot de 'taak' van een Moeder behoort, zal ondertussen ook gedaan (moeten) worden zodat de man bij thuiskomst niet opmerkt wat voor uitbarsting er in godsnaam heeft plaatsgevonden. Om anderzijds in een spik en span huishouden thuis te komen en de vraag te stellen wat Moeders zo al gedaan heeft vandaag. Tja, daar heb je die vanzelfsprekendheid weer. 

Dus zo op een random avond met net een flesje Jillz 0,0% alcohol geopend, ja hier een mommy to be, wil ik even proosten op alle geweldige moeders en mommy to be's. Proost! Wij zijn allemaal geweldige vrouwen, moeders en mommy to be's.