Een super fantastisch magisch wonder

Al jaren stiekem hopende ooit zwanger te zijn... Ik zag al die vriendinnen van me met zo een mooi rond buikje en het was echt alsof het bij mij helemaal niet wou lukken. Uiteindelijk dan maar na zoveel tijd twijfelen toch maar eens afspraak geregeld in het fertiliteitscentrum, oh wat heb ik het daar moeilijk mee gehad. Met een bang hart zat ik op mijn stoeltje in de wachtkamer... Niet wetende wat me te wachten stond en al helemaal die grote paniek in mijn hoofd van wat als ik helemaal nooit "mama" kan en mag worden. Met knikkende knie`tjes en het zweet op men voorhoofd ging ik de confrontatie aan en probeerde ik me rustig te krijgen in mijn hoofd met steeds het gedacht voor me te houden dat het toch ooit eens moest lukken en dat die "wonderdokters" toch wel voor mij ook eens zo een mirakel konden bekomen.

Na veel onderzoeken en lange tijd wachten kwam dan uiteindelijk het verdict.... Het was niet mogelijk om natuurlijk zwanger te worden, ik zou wel al heel veel geluk moeten hebben dat het eens zou lukken. De moed zonk me letterlijk in men schoenen en het was alsof men wereld helemaal in elkaar zakte, want hoe vertel je aan die ene persoon die zo heel graag "papa" wilt worden en er ook voor gemaakt was dat dit helemaal niet mogelijk was?! 

Na lang denken en men emoties onder controle krijgen heb ik dan maar besloten om die IVF zo te laten en er mee te leven dat ik nooit het magische en schitterende gevoel zou kennen van zo een wondertje in je buik en het "mama" zijn. Die hormoonbehandelingen waren helemaal geen optie voor mij want ik heb zo al problemen om men gemoed een beetje op een rechte lijn te houden dat ik helemaal men weg zou verliezen. En niet te vergeten mijn man zou er de gevolgen van dragen dat ik helemaal niet te genieten zou zijn.

Ondertussen waren er reeds 2 jaar verstreken en kreeg ik toch ergens de behoefte eens verder te kijken en misschien toch die behandelingen te ondergaan. Men man had zich na lang proberen toch verzoend met het feit geen "papa" te worden. We hadden samen beslist dan toch nog maar eens te kijken wat onze opties waren. Ik stond op het punt te bellen maar helaas was het Paasweekend en moest ik nog even wachten om een afspraak te regelen. Maar ik had zo een raar gevoel... Na al die testen elke maand en die teleurstelling van steeds dat negatieve streepje had ik er niet verder aan gedacht er nog in huis te halen en al helemaal niet meer nagedacht van toch nog eens te kijken of er deze keer geen positief streepje op kwam. Het was Pasen en na aandringen van een vriendin omdat ze vond dat ik helemaal openbloeide en ik al een paar weken niet lekker liep en het helaas niet weg ging dacht ik van we doen het nog maar eens. Deze keer had ik mijn man niet op de hoogte gebracht en gelukkig lag er in mijn badkamer kastje zo nog 1 test te blinken. Het was de moment, mijn man boven zich aan het klaarmaken voor het familie Paas diner... ik twijfelend in de zetel zou ik of zou ik niet. Na mezelf wat op te peppen was ik dan toch aan de slag gegaan.

Met het routine gebeuren gewend te zijn had ik mijn test al naast me gelegd en was ik reeds verder gegaan met mijn dagdagelijkse taak. Ik kon het na een paar minuten toch niet laten om eens te piepen, ik was toch alleen... Ik keek en geloofde men eigen ogen niet!!!! Er kwam toch wel een streep door!!!!!!!! Dit kon niet die kans was zo goed als niet bestaande!!!! 

Ik kon niet meer wachten ik riep helemaal vol enthousiasme men man naar beneden hij moest nu toch wel eens heel snel naar beneden komen hoor!!!! Hij geloofde zijn ogen niet, vol geluk want hij zou dan toch die lang verwachte papa worden, die papa waar hij helemaal voor gemaakt was....

Van een magisch fantastisch Paas cadeau gesproken, geen enkele PASEN zou nog hetzelfde zijn, het was voor ons de meest fantastische feestdag op een jaar geworden :)