Een schuldgevoel als je even voor jezelf kiest. Terecht of niet?

Schuldgevoel... De betekenis van dit woord heb ik denk ik nog nooit zoveel gevoeld sinds ik Pip op de wereld heb gezet. En waarom? Puur omdat ik al mijn aandacht en tijd focus op Pip. Je zou denken; dat klinkt toch logisch? Dat al je tijd, en al je aandacht uit gaat naar je kind? Daar doe je het toch voor?

Dat is zeker (deels) waar. En begrijp mij niet verkeerd. Met alle liefde, en elke vrije minuut besteed ik het liefst aan Pip. Maar ik had heel vaak een schuldgevoel. En waarom dan?

De eerste maanden zorgde ik alleen voor mijzelf als Pip sliep. Zodat als zij wakker was ik mijn volledige aandacht had voor haar. Dus zodra ze op bed lag ging ik als een of andere tornado door het huis, de was erin, opvouwen, het eten klaar zetten en ohja shit, ik moet zelf ook nog douchen en er een beetje representatief uit zien. HOE DAN?! Hoe doen al die moeders dit. Dit resulteerde erin dat ik er soms in de avonden helemaal doorheen zat. Want hoe erg is het om te douchen terwijl je baby veilig en tevreden in de box ligt?

Ik heb hier veel over gesproken met mijn vriendinnen. Wat is de balans? En 'verwaarloos' ik haar dan echt zo voor mijn gevoel als ik even iets in het huishouden doe of voor mijzelf als ze wakker is?! Nee, tuurlijk niet.

Nu Pip wat ouder is kan ze heel lief zelf spelen. Een lange tijd kan ze lekker boekjes lezen, en keutelen in haar keukentje. Hier heb ik gewoon heel veel geluk mee, denk ik zelf. En toch, als Pip dan zo'n dag lekker zelf speelt, en ik eromheen dwarrel en zorg dat alles wat er moet gebeuren, gebeurt. En zij dan op bed ligt en ik denk 'zo, ik ga ook even plat!' voel ik mij daarna zo schuldig. Wat is dat toch hé...

En dan nog het woord 'compensatie gedrag'. Jup, daar ben ik ook echt een ster in. Dan hadden we een hele drukke dag achter de rug, naar winkels, opa's en oma's, verjaardagen (toen dat nog kon) enzovoorts. En dan koos ik ervoor om de dag daarna altijd thuis te blijven met Pip, zodat zij bij kon komen.

Hierdoor maakte ik het mijzelf soms heel moeilijk. Werd ik er verdrietig van hoe klein mijn wereld werd. Terwijl dat helemaal niet nodig was! Tuurlijk staat het welzijn van je kind voorop. En ik geloof sterk in de drie R's. (Rust, reinheid en regelmaat). Maar dat valt zoveel breder aan te bieden dan de manier waarop ik dat de eerste maanden heb gedaan.

Dus ik heb een nieuwe afspraak met mijzelf! Weg met dat schuldgevoel. Pip is blij, vrolijk, tevreden, onderzoekend, spontaan, ondeugend. Dus ik doe het écht wel goed. En dat probeer ik mijzelf nu ook gewoon voor te houden. En juist zodat je niet uitgeput raakt, ga ook even liggen als je kindje ligt. Ga gewoon de deur uit, ze zijn je echt niet vergeten na een avondje weg. En zelf word je daar ook echt leuker van. Als moeder en als partner.

Ik vind het zo onwijs spannend dit met jullie te delen. Omdat dit een heel persoonlijk stukje is van wie ik ben, en wat ik voel. Ik ben benieuwd of jullie mama's dit ook hebben. Of dat je denkt, mens stel je niet zo aan! Dat kan en mag natuurlijk ook. :) Dit was 'm dan. Mijn allereerste blog! 

Liefs, Jessie