8 jaar geleden
Een roze/blauwe wolk? In my dreams...
Over mijn eerste zwangerschap en het krijgen van een roze/blauwe wolk, of toch niet...
Ja, waar zal ik eens beginnen?
Bij het begin dan maar... We waren net 2 maandjes getrouwd en wilden graag aan kinderen beginnen, dus de pil ging in de prullenbak.
Lang verhaal kort, precies 9 maanden later deed ik een zwangerschapstest en deze was: positief! Wat waren we gelukkig en blij, we werden papa en mama... de eerste echo kwam eraan en vol gezonde spanning gingen we er heen. Wat werd het een domper, ik was 5.5 week zwanger en ze zagen geen hartactiviteit. Ik dacht zelf al een paar weken verder te zijn (onregelmatige cyclus). Met de mededeling dat als ik bloedverlies zou krijgen ik terug moest komen, het kon weleens een miskraam worden... verdrietig en onzeker gingen we naar huis. 10 dagen later kregen we nog een echo, maar we hadden er weinig hoop over... het bloedverlies bleef uit en ik voelde me nog wel zwanger, zou het dan toch nog goed komen?
De dag brak aan, we zaten gespannen in de wachtkamer en werden binnen geroepen, ik mocht gelijk gaan liggen. Het moment waarop ze gingen kijken en we zagen dat het kindje gegroeid was en er hartactiviteit te zien was, was een enorme opluchting voor ons. We zaten van een donker grijze wolk, ineens op een roze wolk! De rest van de zwangerschap verliep op een klein kwaaltje na probleemloos en ik kon enorm genieten van alle dingen die te maken hadden met de kleine die op komst was...
Inmiddels wisten we dat we een jongetje zouden krijgen, dus werd het een blauwe wolk, die natuurlijk heerlijk voelde!
Het werd herfst en het kamertje was klaar, de meeste kleertjes hingen in de kast en in het volgende seizoen zouden we gewoon papa en mama worden! Ik kon al bijna niet meer wachten...
In september was 1 van mijn broers voor het eerst vader geworden en ik voelde me weer een trotse tante, hoe zou dat straks voelen bij mijn eigen kind... heeeeel bijzonder daar was ik van overtuigd! als ik hem dan weleens over de telefoon sprak, zei hij: het is geen roze wolk zoals jij zegt hoor, het is een grote grijze wolk met een roze randje eromheen... Wat? Hoe kon hij dat nou zeggen, ik geloofde er niks van. Ik zweefde nu al maanden op die mooie wolk, daar bleef ik de rest van de tijd, wat zeg ik... van mijn leven op zitten!
Sinterklaas, het begin van de winter, kerst en oud en nieuw werden allemaal gevierd en mijn buik was al mooi rond. Volgende maand zou ik mama worden!
De eerste 26 dagen van januari zat ik nog steeds op een blauwe wolk! Toen brak de 27e januari aan, de dag dat ons mooiste wondertje werd geboren, een kern gezonde jongen, wat waren we trots en blij... maar he, werd die blauwe wolk nou verdreven???
Laten we voorop stellen dat ik vanaf dag 1 zielsveel van m'n zoon hield en hem al m'n liefde wilde geven.
Helaas kreeg ik na een paar dagen geen slaap van de adrenaline en zorgen of ik het allemaal wel kon een postpartum depressie. Ik ging door een donker dal terwijl het hartstikke goed ging met hem.
2x een opname gehad en aan de medicijnen. Suïcidale gedachten etc.
Mijn broer kreeg toch gelijk met zijn uitspraak!