10 jaar geleden
Een normale dag
Om vijf uur loopt de wekker af. Maar pap en mam zijn al wakker. Pap staat als iedere dag op. Niet omdat het moet maar om de kleine nog een fles te kunnen geven om mama te ontlasten. Papa maakt zijn boterhammetjes, ontbijt, het fruithapje voor de kleine meid wordt gemaakt. En gaat douchen.
Om kwart voor zes komt mama haar bed uit en springt onder de douche. Papa verschoont de kleine meid geeft haar fles en laat haar even spelen. Inmiddels is mam beneden en kruipt op haar bed met ontbijt. Om zeven uur ligt de wolk in bed en papa gaat naar zijn werk. De wolk is al weer om acht uur wakker. ze wil spelen en lopen. Maar beide kan mama niet. Dus het gevecht begint om de kleine te vermaken tot de hulp komt. Mama verschoont een luier en zingt liedjes.
om negen uur komt er hulp. Deze geeft eten en verkleed de wolk. Even spelen en om tien uur gaat ze weer weg. De wolk slaapt om kwart voor elf. Mama ligt met pijn op bed. En hoopt dat haar wolkje nog even slaapt. Mama staat er nu alleen voor tot dat papa thuis komt. Meestal slaapt de wolk overdag totaal twee uurtjes. Mama zoekt naar manieren om de dag door te komen. Wandelen kan mama niet en staan en zitten ook niet.
Om kwart voor twaalf is de uk weer wakker. Dan maar een boterhammetje. De kleine vind het prachtig alleen voor mam een lange zit. 40 minuten. Dan de box. Nee ik wil niet. ik wil staan en het liefst leren lopen mama. Dan maar de kinderwagen . 5 minuten wandelen. Langer kan mama niet. Een kwartiertje spelen....helaas spelen wordt staan en dus moet mama de kleine meid opvangen. het is nu bijna half twee. Flesje dan maar en naar bed. half drie, het meisje is wakker. En wil alleen maar staan. Drie uur een wandelingetje van vijf minuten. Daarna in de kinderstoel en een soepstengel.
Eigenlijk hou ik nu maar op, want boeiend is het niet. Ik word er ook niet blij van. Met bi is alles een gevecht en is het een wedstrijd om de dag weer door te komen. Veel mensen begrijpen niet hoe het is. Zwaar voor mama maar ook voor papa!
Stuiter
Dank jullie wel voor de lieve reacties. Mijn kleine meisje is nu tien maanden. Ik had bi met 16 weken. Ze zouden haar gaan halen met 37, dat ging niet want ze daalde niet in. Uiteindelijk is ze met 40 weken geboren, na een bevalling van 36 uur omdat ze niet in daalde.. Het is idd niet alleen voor mij frustrerend en pijnlijk maar ook voor papa zwaar. Die heeft een baan en doet verder alles, boodschappen, poetsen. Ik probeer mijn dag met de uk door te komen en te trainen en dat is alles. Maar goed het meisje doet het goed en dat is wel heeeeel belangrijk!
Anoniem
Ik begrijp je volkomen, zelf ben ik 2 jaar geleden gevallen op mijn bekken en begon toen al zwak te worden rondom de bekken. Ik was toen 6 weken zwanger. De ellende begon al snel, kon niet meer staan, lopen, ik zakte in elkaar. Liggen kon nog wel maar deed heel veel pijn, overal kussen en maar proberen te slapen wanneer dat lukte. Week 37 van de zwangerschap werd ik ingeleid, mijn benen konden niet ver uit elkaar en de baarmoedermond werd maar niet rijp, dus een nieuwe poging bij 38 weken. Dit keer was het wel gelukt, 7 uur later was mijn dochtertje geboren na erg vele pijn van de weeen maar ook van de bekken zelf. nu 2 jaar later, mijn dochtertje is nu 20 maanden en nog steeds last. genieten van de kleine is moeilijk, nu kan ik iets meer maar eerst kon ik niks, ik durfde nog niet eens de kleine te dragen omdat ik elk moment in elkaar kon zakken. Veel hulp, therapie heeft mij gedeeltelijk kunnen helpen. helaas 2 weken geleden toch weer gestopt met de therapie en merk dat ik weer zwak begin te worden. Het zal voor mij altijd zwak zijn en zal ook altijd bekkeninstabiliteit blijven hebben. Een tweede kind krijgen word mij ook afgeraden want de kans dat ik in een rolstoel tijdens en na de zwangerschap zal zijn is meer dan 80 procent. Ik geniet dus zo vele mogelijk van mn dochtertje. In de zwangerschap zat ik vanaf week 20 tot week 28 en nog 2 weken na de geboorte vooral in een rolstoel. In de zwangerschap zelf altijd in de rolstoel alleen niet als ik in bed lag natuurlijk. inderdaad veel mensen denken dat het alleen voor mama zwaar is en dat bekkeninstabileit maar tussen je oren zit. maar dat is het niet, het is voor mama, pappa en e de hele omgeving zwaar. Veel mensen zien dit niet, En echt nie dat het tussen je oren zit, je hebt het, ik heb het en WIJ moeten er mee leren leven. En die kleintjes die snappen niet waarom mama veel moet rusten en ze willen alleen maar spelen maar voor ons is dit een uitdaging die niet stopt, constant moeten we voor andere klaar zijn terwijl ons lichaam zwak is en wilt rusten. Ik weet dus precies hoe je je voelt en dit klinkt erg gemeen maar voor mij zie ik dus ook dat ik er niet alleen voor sta, maar dan meerdere mensen bekken instabiliteit hebben. ik wens je veel sterkte en probeer zo veel mogelijk van je wolk te genieten :) Hoe oud is je wolk nu?
nahsuusje
Wat ontzettend jammer zeg, zo kun je gelukkig wel wat maar niet optimaal genieten van je wolkje. Kan me voorstellen dat het voor papa ook zwaar is. Zit je de rest van je leven vast aan je bekkeninstabbiliteit of is dit iets wat met veel rust en evt. medicatie of oefeningen ofzo weer beter wordt waardoor dit tijdelijk is? Wel goed van je dat je toch probeert zoveel mogelijk (ondanks pijn) met je kleintje te doen. Misschien vindt ze tekenen op bed (bijv. magisch tekenbord) wel leuk, of kleien dat kan ook met dienblad eronder op bed?