Een nieuwe eigenschap krijgen

Een vrachtwagen net niet uit beeld, rommel op de bank, kleuter vast aan de tablet en een baby die huilt. Wij, die proberen te lachen en ondertussen de kleuter los proberen te weken van de tablet en de baby te troosten. Het is een chaotisch zooitje hier, mijn chaotische zooi met Kerstmis 🎄

Senn is vanavond te logeren bij opa en oma, Keet lekker thuis omdat dat beter is met voedingen.

Voorheen als Senn ging logeren hadden we een avondje "vrij". Even geen smoezelige toet opfrissen, geen tandenborstel gevecht, geen poepbillen afvegen waarbij je standaard op het randje leeft. "SENN JE MOET JE BILLEN UITSCHUDDEN! OKÉ BUKKEN! HET VALT BIJNA!" aaaaa... en poep op de vloer. Die armpjes zijn gewoon nog even te kort om het goed zelf te kunnen. En even gewoon géén verantwoordelijkheid voor een goede nacht van je kind. Het is heerlijk, maar standaard zitten we samen op de bank te mijmeren. "Mis jij Senn ook zo? Wat deden we in hemelsnaam met onze tijd toen we nog geen ouders waren?" Vervolgens liggen we voor dag en dauw in bed en worden we om 7u wakker omdat dat standaard is. Al wijn nippend nachten doorhalen is verleden tijd.

Nu is het sowieso anders omdat Keet nog lekker thuis is, we voelen ons iets minder onthand, maar hoewel we soms klagen dat het pittig is. Ik zou never nooit meer terug willen naar het leven zonder kids. Af en toe een nachtje kunnen we handelen, hooguit twee, maar daarna rennen we met haastige spoed terug naar onze kroost.

Ik denk dat je als ouderzijnde naast een kind, ook een extra eigenschap krijgt: labiel wanneer je zonder kids bent. 

Liefs,

Erin