Een nieuw jaar, een leeg boek

Zo, dan is 2020 alweer foetsie! Vreetdagen zijn weer voorbij. Oud is uitgezwaaid, nieuw is ingeluid. Al heb ik geen vakantie gehad, toch voelt het een beetje als: we gaan weer naar het normale leven. Alhoewel, normaal.... voor zover je daarvan kan spreken natuurlijk. Het tijdelijke normaal.

Mijn man had wel vakantie en daardoor ik toch ook een klein beetje, al was het nog zo druk op het werk. ‘s Ochtends toch net even wat rustiger aan doen omdat hij even kon helpen met Indy, in plaats van dat ik het alleen deed. Gewoon even rustig douchen. Iets later naar kantoor omdat papa de kleine meid wegbrengt. Lekker.

Weer aan de slag

Dus gingen we 4 januari weer “gewoon” aan het werk. En vanaf dinsdag ook weer “gewoon” naar de opvang. Ik werk in een vitaal beroep en ben toch zo blij dat er dan noodopvang is toegestaan. Geen idee hoe ik het anders zou moeten doen. Super knap van alle papa’s en mama’s die thuiswerken combineren met oppassen en thuisscholing. Ik ben deze weken vooral dankbaar dat Indy nog niet op school zit en ik dus geen juf hoef te zijn.

Kletsmajoor

Dat betekent natuurlijk niet dat Indy geen dingen leert! Wat een geklets op het moment. Geweldig! Totdat het te veel wordt over een poosje, dan zal het vast weer een klaagje waard zijn. Maar nu vind ik het zo gezellig. Haast alles wat we zeggen probeert ze na te doen. Zeg ik “tsjoeketsjoeketsjoeketsjoeke tuut tuut”, zegt zij “toetoetoe TUUT TUUT”! Ik ga af en toe echt helemaal stuk om haar en haar grappige stemmetje.

Dansjes

Ze danst er momenteel op los. Een mega vreemd dansje, met opgetrokken schoudertjes en d’r vingertjes in een soort pincetgreep hobbelt ze de kamer rond en draait ze rondjes om haar as. Je zou ze op willen vreten.

Blow me a kiss!

Wat ook nieuw is zijn handkusjes! Pak de bezem en veeg me op! Als ze naar bed wordt gebracht door papa, staat ze me van een afstandje kusjes toe te werpen. Té schattig. En waar het ineens vandaan komt...?

Driftbui medium

Het driftige koppie staat er ook nog steeds op, maar we lijken deze week wel even in een wat rustigere week terecht te zijn gekomen. Aankomende zondag sprong 10, zou het weer storm worden? Of heeft ze de storm deze keer misschien toch iets eerder te pakken? Hoe dan ook, déze week is het in ieder geval lekker rustig zonder al te veel kopstoten.

Appelmoes

Tot slot, mevrouwtje blijkt helemaal gek te zijn van appelmoes! Van papa geleerd hoor, ik eet dat niet. Na elke hap van haar prakkie, zet ze haar bord terug op tafel met een grote frons en een pruillip. Die, die, roept ze, terwijl haar vingertje naar de pot wijst. Daar moesten we dus even een scam op verzinnen, want dat was niet de bedoeling. De pot appelmoes staat nu eenzaam en alleen op één van de eetstoelen te wachten tot we allemaal van tafel zijn....