Snap
  • Mama

Een miskraam? Ach, kan gebeuren.

Onbegrip, en onwetendheid, iets waar ik mee te maken kreeg tijdens mijn miskraam.

Veel mensen denken luchtig over het krijgen van een miskraam. Ach, kan gebeuren...Dat is ook de reden dat je je verdomd alleen kan voelen als je er wél mee te maken krijgt. Net als vele vrouwen kreeg ook ik te maken met een miskraam.

Taboe

Het is een groot taboe onder vrouwen, praten over het krijgen van een miskraam. Vaak wil je wel, maar durf je niet. Omdat er zoveel mensen zijn die pijnlijke opmerkingen plaatsen zoals: 'het was nog niks' 'volgende keer beter' 'ach kan gebeuren' en 'dan was het gewoon niet goed'. Er zullen nog tientallen pijnlijke misplaatste opmerkingen zijn, maar met deze heb ik zelf te maken gehad en dat doet zeer!

Als je een miskraam krijgt voel je je intens verdrietig, je bent een kindje verloren. een kindje! niet een klompje cellen! Je houd er van, vanaf het moment dat je die positieve test in handen krijgt. Het hakt er behoorlijk in..juist omdat je vaak denkt 'dat overkomt mij niet!' en als dat dan wel gebeurt, valt dat enorm rauw op je dak. Het is echt een rouwproces die je ingaat, de 1 kan het wat sneller naast zich neerleggen dan een ander. Maar dat betekend niet dat het geen heftige gebeurtenis is.

Wat ik met dit blog wil bereiken?

Geen idee eigenlijk. Ik wil het vooral bespreekbaar maken, je bent niet alleen. Ik ken het gevoel, teleurgesteld zijn in je eigen lichaam..het verdriet wat je voelt. Het heeft tijd nodig en wat je vooral niet nodig hebt is zulke harteloze opmerkingen! Op het moment dat je zoiets heftigs meemaakt doe je er juist goed aan om er over te praten, en zou je niet 'bang' moeten zijn om het mensen in je omgeving te vertellen. Ik zou willen dat er meer begrip was voor het krijgen van een miskraam.

Heb jij ook te maken gehad met een miskraam? En stuitte jij toen, net als ik, op veel onbegrip? of had je juist wel veel steun uit je omgeving? 

volg ons ook via hier voor meer updates liefs. 

7 jaar geleden

Wij hadden het net verteld met precies 12 weken. Zwanger van de eerste. En ik zei aldoor wel wachten.tot 12 weken, want als het mis gaat weet iedereen dat je bezig bent voor een kleintje. Met 9 weken hartje al gestopt, maar.de dag na 12 weken kwam ik er pas achter. Was heel.blij.dat iedereen het wist want.nu.konden.ze ook met ons meeleven. en de meeste opmerkingen wil je zelf wel zeggen maar niet van een ander horen zoals het Was vast niet goed geweest of het lukt in ieder geval om zwanger te worden. moet wel zeggen dat ik heel veel begrip kreeg maar mensen kunnen af en toe stomme dingen zeggen... en.je vergeet het nooit. Bij een volgende zwangerschap altijd extra aan blijven denken. sterkte voor iedereen die het meemaakt en.verwerkt het op je eigen manier en op je eigen.tempo!

7 jaar geleden

Zo herkenbaar dit stuk Afgelopen augustus zelf ook een miskraam gehad,voor de 12 weken aan en heb de domste opmerkingen gehoord En dat kwam ook meest van de mensen die het vanaf het begin af aan al wisten Wat kun je je dan rot voelen zeg... En heel alleen echt verschrikkelijk

7 jaar geleden

Dat vind ik een mooie nijn. maar ik snap ook heel goed dat mensen het het wel voor zich houden. Ik kreeg een miskraam onder de 12 weken, en zelfs van mensen die echt dichtbij stonden (directe familie) kreeg ik pijnlijke reacties. natuurlijk was dit niet zo bedoeld! Maar pijn deed het wel. Pure onwetendheid, maar goed als je niets liefs kunt zeggen, dan kan je beter gewoon je mond houden denk ik dan.

7 jaar geleden

Ikzelf heb de ervaring, dat als je besluit niet te vertellen dat je zwanger bent, voor de 12e week, omdat dan de weken met het meeste risico op een miskraam voorbij zijn, dat je dan ook helemaal alleen zit met het verdriet. Mensen reageren inderdaad een beetje vlak dan. 'Oh jammer zeg'. Best harteloos komt dat over als je vol verdriet en emoties zit. Maar als je al vanaf het prilste begin je vreugde en verheugdheid hebt gedeeld met je naasten, en het gaat dan mis, dan zijn ze veel medelevender. Want ze hebben met je meegedaan in vreugde, dus nu ook in verdriet. Daarom zou ik iedereen aanraden niet te wachten tot na de 12e week met vertellen, juist omdat een miskraam in je eentje verwerken niet fijn is.