10 jaar geleden
Een leugentje om bestwil?
Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel aan liegen. Behalve de basisnormen en waarden als ''dank je wel'' en ''alsjeblieft'' zeggen, leerde ik mijn meiden al heel vroeg dat liegen echt niet kan en mag. Hoe apart is het dan om te ontdekken dat ik in de rol als moeder ( en daarin zal ik echt niet de enige zijn in mijn soort ) best af en toe tegen de kinderen 'lieg'. Natuurlijk zijn het allemaal leugentjes om bestwil. In het belang van mijn kinderen en soms heel stiekem ook wel een beetje in het belang van mama en papa. ( pssstt...maar dat blijft tussen ons,ok? )
Wat denk je van de Sinterklaas legende? Als ouders verspreiden wij van november tot en met 5 december een grote brij van leugens in en rondom onze kinderrijke huizen. Tja, deze traditie moet natuurlijk simpelweg in ere gehouden worden. Benieuwd hoe mijn oudste over 1 a 2 jaar reageert....
Daarnaast zijn er nog veel meer dingen die ik liever nog even verzwijg of verdraai. Op televisie was laatst iets te zien over de jongetjes die door hun papa zijn omgebracht. Alhoewel ze hier wel vroegen hoe en wat, is er geen haar op mijn hoofd die er maar over nadenkt om hier de afschuwelijke waarheid uit de doeken te doen. Mijn meiden zijn 4 en 6, dus laat ze nog maar even genieten van hun onschuld en die van een ander. Begrijp me niet verkeerd: natuurlijk waarschuw ik ze wel voor 'kinderlokkers' ( al gebruik ik dat woord dan weer niet ) en ook hebben we ze 2 jaar geleden uitgebreid verteld dat hun overgrootoma overleden was.
Af en toe mag een leugentjes om bestwil toch wel? Mijn jongste van 4 heeft het nu in haar hoofd gehaald dat mama en papa altijd tegelijk met haar naar bed moeten. Nadat wij dit natuurlijk diverse malen hebben tegengesproken hield ze voet bij stuk. Hoe moeilijk is de keuze dan tussen jokken of de waarheid vertellen om in het laatste geval vervolgens de halve avond met een eigenwijze kleuter te zitten die 'in staat van absolute slaapweigering' is? Geen moeilijke keuze dus!
Maar soms, soms is het moeilijk om eerlijk tegen je kind te zijn. Wat denk je van een dochter van 6 die niet erg leergierig is, maar thuis af en toe toch vol trots een rij woordjes schrijft? Ze doet het niet slecht, maar vraagt om bevestiging. Ze is perfectionistisch en onzeker, vandaar dat ze zeker wil weten of ALLES goed is...Nee, dat is het dus niet. Natuurlijk moeten we dan eerlijk zijn, maar leuk is anders....
Prisci
Ik vond het zelf echt heel erg dat mijn ouders tegen mij hadden "gelogen" over Sinterklaas. Toch gelooft mijn vier jarige er ook in. Ik wilde namelijk niet dat hij het op school voor de anderen zou gaan verpesten door te beweren dat de Sint niet bestond! Wel heeft hij mij bijvoorbeeld ook weleens als zwarte piet gezien. Ik heb het maar over gegeven en hoop dat hij niet boos is als de tijd aangebroken is om de waarheid te vertellen! Over het algemeen vertel ik geloof ik niet zoveel leugentjes tegen mijn zoon. Ook al zijn het moeilijke onderwerpen, ik probeer er meestal zo'n draai aan te geven dat het enigszins voor hem te begrijpen is.
braamn
Ha,ha, ik bedoelde eigenlijk een blog met een knipoog...Ik ben blijkbaar nog niet zo thuis in de wereld van die Smileys.:)
braamn
Ja, als je het zo bekijkt...:)Het is ook een blog met een 6-) Het overlijden snapte ze al wonderbaarlijk goed. ze waren toen 2 en half en 4 jaar. Wel heeft het heel veel indruk gemaakt bij de jongste. Ze heeft het er nog steeds vaak over.
malinili
Tsja, sinterklaas daar heb ik ze ook de waarheid nog niet over verteld, maar tijdens het lezen van je blog was ik aan het nadenken en volgens mij valt het met het 'liegen' nog wel mee hier. Ik houd het op 'dingen weglaten die niet leeftijdsadequaat zijn' ;-) Een overlijden heb ik ze nog niet hoeven meedelen, maar dat lijkt me een erg lastige, snapten ze er iets van bij jou?