Snap
  • Mama
  • Vakantie dagje weg

Een kaarsenoptocht tijdens de donkere kerstnacht

Onze tweede kerstnacht in de Dominicus. Ontroerend en indrukwekkend dat de kinderen het licht door de kerk dragen. En Dunya gaat logeren....

Kerstnachtdiensten

De kerk is prachtig versierd als we binnenkomen. Overal lichtjes en kaarsen en versiering. Dunya is bijna net zo onder de indruk als vorig jaar. Wel merken we dat het minder overweldigend is dan de eerste keer. We hebben flink gerepeteerd en vandaag is dan het moment dat we er moeten staan. De kerstnachtdiensten. Daar leven we sinds de zomer steeds meer naar toe. Ik had al aangegeven dat ik net als vorig jaar, maar één dienst mee zou zingen. Het wordt te laat voor Dunya. De tweede dienst begint om half elf pas en zal rond middernacht afgelopen zijn. De prachtige kerk, die volgens Dunya nog mooier is dan vorig jaar, is nog helemaal leeg. “Zoek een plekje waar je alles goed kunt zien” zeg ik. Dat wordt dezelfde rij als vorig jaar. Zo zit ze hoger en heeft ze een prachtig zicht.

Geen schuldgevoel nodig

Opeens dient zich toch een oplossing aan. Dunya kan logeren bij Ben en Sam, die we kennen van de Dominicusweekenden. We zijn dat logeren niet gewend, al ben ik ervan overtuigd dat het goed zal gaan. Ik verwacht geen heimwee of andere gekke dingen. Alleen het luisteren is weleens moeilijk, maar deze ouders kunnen daar wel mee omgaan. Als ik het voorstel is Dunya meteen enthousiast. “Zij hebben een supercool huis!” roept ze uit. Het gekke is dat ik me toch schuldig voel. Nergens voor nodig en onterecht natuurlijk, maar we zijn nou eenmaal altijd samen en een hele nacht weg is best bijzonder. “Ik vind het leuk als ik de tweede dienst ook kan zingen omdat we dan weer andere liederen zingen die ik mooi vind. Maar ik vind het echt niet erg om met jou naar huis te gaan na de eerste dienst” benadruk ik. Dunya veegt mijn schuldgevoel meteen van tafel. “Ik vind het heel leuk voor jou als jij beide diensten kunt zingen!” zegt ze stellig.

Kerstdiner

Eerst heeft Dunya op donderdag nog het kerstdiner op school. In haar nieuwe outfit, die we samen hebben gekocht, straalt ze als we de school binnenkomen. De gekleurde gympen met lampjes zijn dit jaar zwarte ballerina’s, haar lange, roze glitterjurk is vervangen door een zwarte korte jurk met glitters en een bijpassende panty. Over haar jurk geen vestje maar een “chic zwart jasje” zegt ze zelf. Op haar hoofd heeft ze een zwart hoedje met lampjes. Wat kan er veel veranderen in een jaar tijd. Van roze naar zwart en wat staat het haar goed! Ze is groot geworden en ik geniet daarvan. Voor Dunya is dit wel het hoogtepunt van de kerst.

Het luiden van de bel

Aan het begin van de dienst wordt de bel geluid. “Dat gebeurt alleen met kerst” zegt Dunya, die dat het meest indrukwekkende vindt van de eerste dienst. Ze zit omgekeerd op haar stoel te kijken. Ze zit er ook vlakbij, dus het geluid komt luid en duidelijk binnen. Natuurlijk was ze weer als eerste binnen, omdat ik vroeg aanwezig moest zijn voor de laatste repetitie. Ze heeft een hele rij gereserveerd voor haar logeergezin, maar als zij binnenkomen is Dunya spoorloos. Het is ook niet niks om anderhalf uur te wachten, dus heeft ze haar zwarte glittertasje en haar nieuwe sjaal die we op de valreep gekocht hebben, aan haar stoel gehangen en kan zij gewoon rondlopen.

Kaarsenoptocht

De kinderen gaan naar de kindernevendienst en komen na de toespraak weer binnen met allemaal een kaars in de hand. Wat prachtig om te zien hoe de kinderen in een lange optocht het licht door de hele kerk verspreiden, voordat ze hun kaarsen in een prikker plaatsen voor het podium. Ontroerend vind ik het. Als alle kaarsen in het midden van de kerk staan, verzamelen de kinderen zich voor het koor. Dunya komt voor mij staan en dan zingen we samen met het kinderkoor een aantal kerstliedjes. Ik vind het een geweldige belevenis. Een kerstdienst samen met de kinderen vind ik nog mooier dan een kinderkerstfeest. Ik heb liever dat we kerst met zijn allen vieren, dus volwassenen en kinderen met elkaar. Doordat er twee diensten zijn is dat prima te doen. De kinderen komen de eerste dienst en de tweede dienst is weer aantrekkelijker voor mensen die graag het kerstoratorium willen horen.

Klein kerstoratorium

De tweede dienst heeft weer een heel andere sfeer, maar ook erg mooi. Ik vind het heerlijk om het kerstoratorium te zingen, want ik heb dat in mijn vorige koor vaak gezongen met kerst. Het is zo mooi en dit wordt voor mij het hoogtepunt van kerst. “En het licht schijnt in de duisternis. En de duisternis, heeft het licht niet overmeesterd!” Het geeft mij weer veel kracht en moed voordat ik de muziek uit mijn map haal na de dienst en zelf de duisternis weer in ga. Thuis sluip ik naar binnen en bedenk net op tijd dat ik niet om het hoekje van de slaapkamer hoef te kijken of Dunya slaapt, want die is er niet. Gek gevoel is dat en ik slaap dan ook heel onrustig.

Eigen wil, eigen mening, eigen smaak

De volgende ochtend, op Eerste kerstdag, sluit ik haar weer in mijn armen. Een roze jurk deze keer, want die kleur heeft ze nog niet helemaal afgezworen. Ik geniet ervan dat ze zo groot is dat we samen kleren gaan kopen voor haar, dat ze een eigen smaak ontwikkelt en dat ze sterk staat met haar eigen mening. Een eigen wil is niet altijd makkelijk voor mij, maar ik ben er wel trots op dat ze opkomt voor zichzelf. Ze ziet er prachtig uit en ik ben blij dat we allebei een mooie kerstnacht hebben beleefd, ook los van elkaar.

7 jaar geleden

Prachtige foto, en de weinige keren dat ik haar zie, merk ik ook dat ze echt groot wordt..

7 jaar geleden

Mooi!!!