EEN JONGE MOEDER MET VEEL PROBLEMEN (DEEL 6)

Het verleden.

met mijn adem probeer ik mijn handen op te warmen. Het is koud buiten, maar wat wil je ook begin December? Het is al een paar uur donker, ik besluit om op de schommel te gaan zitten, Fynn laat erg lang op zich wachten.

Vanuit het speeltuintje zie ik mensen gezellig binnen, saampjes knus tv kijken. In mijn hand hou ik een ingepakt cadeautje vast. Ik hoop dat hij het cadeautje leuk vindt, helaas heb ik niet zoveel geld te besteden. Maar toch denk ik wat leuks gevonden te hebben.

Ik hoor voetstappen, ik tuur in het donker. Een donkere maar toch grote gedaante stapt uit de schaduw, het is Fynn. Je nam wel de tijd zeg ik tegen Fynn....

Ja, pardon mijn familie liet mij nog niet gaan. Sorry dat je niet bij mijn familie diner aanwezig mocht zijn van mijn ouders.

Ik wapper met mijn hand, zo van. Maakt niet uit Fynn, alsof mij dat wat kan interesseren wat jou familie vindt. Maar ik vindt het heel lief van jou zegt Fynn dat je buiten in de vries kou op mij wacht. Fynn lacht lief.

Het is je vergeven hoor zeg ik vrolijk. Ik hou mijn hand op, ik heb een cadeautje voor jou! Zeg ik vrolijk. Wat toevallig zegt Fynn. Ik ook voor jou, hij gaat op de schommel naast mij zitten.

Ik geef mijn cadeautje aan Fynn. Jij maakt hem eerst open zeg ik, want ik schaam mij altijd als ik als een hyena tekeer ga op het pak papier.

Fynn lacht heel hard, dat is prima zegt hij nog half lachend. Voorzichtig maakt hij zijn cadeautje open. Een lach verschijnt op Fynn zijn gezicht. Dankje zegt hij, hopelijk heeft dit cadeautje jou niet teveel geld gekost.

Het is een plaat van de Blues Brothers, de eerste keer dat Fynn en ik kuste was op het nummer she got the (katy) van de Blues Brothers. (Heel cheesy ik weet het)

Ik wuif het weg, het valt wel mee. Het was in de aanbieding zeg ik. (Niet het beste wat je kunt zeggen maar goed)

Jouw beurt zegt Fynn. Hij handigt zijn cadeautje voor mij met een hand over. Hopelijk vindt jij jou cadeautje ook mooi.

Met de grootste schaamte in de wereld open ik mijn cadeautje. Ik voel mij altijd zo gierig als ik mijn cadeautje uitpak. Fynn kijkt mij met een grote grijns aan.

Kijk me niet zo aan! Snauw ik. Is het wat ranzigs? Ik zou niet durven antwoord Fynn. De doos van het cadeautje is vrij groot. Zodra het cadeaudoos open is. Zie ik het al.

Hij heeft ook een plaat voor mij gekocht voor in mijn platenspeller. Het is een plaat van Marillion met de nummer Kayleigh. Ik krijg altijd tranen in mijn ogen van dat nummer.

Ik vindt dat een zeer gevoelig nummer. Deze had ik nog niet zeg ik tegen Fynn. Dankje!

Er valt een stilte. De straatlantarens branden vol op. Fynn propt de cadeau dozen in de prullebak van de speeltuin.

Er is hier verder op een klein gezellig kroegje zegt Fynn. Aangezien mijn ouders en broer jou niet willen zien, kunnen wij ons daar wel opwarmen, het is 10 minuten lopen. Dan kunnen we daar wat drinken. Hij lacht liefjes mijn kant op en steekt zijn hand naar mij uit, kom je? Vraagt hij, en hij duwt mij stevig tegen zich aan en kust mij.

Ik hou van jou zegt Fynn, dat heb je nog nooit gezegt...

Ik pak mijn fiets, het is maar 25 minuten fietsen naar mijn kamer. Maar mijn fiets heb ik graag in mijn buurt, het is koud onderweg.

Maar als je verliefd bent heb je alles ervoor over. We stappen samen het kroegje in. Aangezien de feestdagen eraan komen is het heel erg rustig.

Fynn besteld voor zichzelf een Irish coffee, en ik bestel gewoon een simpele warme chocolade melk met slagroom.

We sluiten over drie uur, zegt de barman. Ik kijk op mijn mobiel, 23:00 uur alweer. Maak je ook nog tostie's? vraagt Fynn.

We praten een beetje over de toekomst, het lijkt mij geweldig om jou een keer mee te nemen maar Venetië zegt Fynn, het is geweldig daar. En het is de romantiste plek ter wereld ook nog eens. Ik knik zachtjes.

Wat is er? Vraagt Fynn. Ik vroeg me af of je ooit wel met mij samen wilde gaan wonen. We hebben nu al zoveel kansen gehad om dat te doen. Zo kunnen wij ook onze leven opbouwen, en richting de toekomst gaan. Zo hoeven wij ook geen beperkingen van onze ouders te ondervinden.

Fynn kijkt even uit het raam. Het is duidelijk dat hij geen zin heeft in dit gesprek, we zijn al jaren samen zeg ik, maar telkens als wij die stap willen nemen praten jou ouders jou weer om, ik zou graag willen weten waar onze relatie naar toe gaat.

Is het niet goed zo? Vraagt Fynn In het weekend bij elkaar slapen? Door de weeks eet ik soms bij je. Soms samen in de trein richting school.

Ja, maar je bent nu afgestudeerd zeg ik. Zou je niet een stap verder willen?

Fynn schudt zijn hoofd, dat weet ik niet Nina. Ik weet niet of ik ooit wel met jou wil gaan samenwonen, of ooit kinderen met jou wil krijgen. 

Fynn probeert zich te verklaren. Mijn ouders en broer haten jouw, en jouw ouders haten mij. 

Ik probeer normaal te blijven kijken, maar wat er net gezegt werd, dat doet zeer.

Wat doe ik hier dan nog vraag ik? Ik heb alles achtergelaten voor onze relatie.....

Fynn haalt zijn schouders op, ik denk eerder dat ik een relatie met jou begonnen ben uit medelijde. En omdat ik mijzelf in jou zag.

Ik weet niet eens of ik ooit wel echt verliefd op je ben geweest.

Ik hou mij even still. Fynn ik wilde echt een leuke avond met je hebben, maar de avond is tot zover verpest.

Ik sta op, en pak mijn jas. Ik wil afrekenen zeg ik tegen de barman.

Fynn kijkt mij alleen aan en veroert zich niet.

Na het afrekenen loop ik verslagen naar buiten.

Ik haal mijn fiets van het slot. En fiets in de koude nacht richting mijn kamer....

Wordt vervolgt.....