Snap
  • Mama

Een huis, eindelijk een huis

Een hypotheek is een ding maar dan opzoek naar een geschikt huis, waar we een toekomst in kunnen hebben.

Ik zit tegenover een man die mij even verteld dat ik een hypotheek kan krijgen en daar toch echt wel een eengezinswoning van kan kopen. Is het gek als ik die man nu om zijn nel vlieg en hem een zoen op zijn wang geef....nou ja ik blijf wel zitten en hier heel blij zitten te zijn op mijn stoel.

Na 4 maanden (ik maak een sprongetje in de tijd) echtscheiding regelen, op zoek naar een huis, convenant bedacht, baan gezocht en kinderen weer een beetje op de rails gezet, krijg ik dus te horen dat ik een huis kan kopen. Eenmaal thuis zoeken op Funda, wat een heerlijke site is dat toch. Ik kom er al snel achter dat ik een huis in mijn huidige woonplaats wel kan vergeten, dat ligt echt boven budget, balen, want het leek me handig dat de kinderen op de fiets naar papa konden als ze dat wilde en dat ik lekker bij mijn ouders in de buurt bleef. Kortom niet nog meer veranderingen.

Gelukkig zijn er meer plaatsen en vind ik in een groter stadje wel een heleboel huizen die ik kan betalen, ik zet me er overheen dat ik uit mijn vertrouwde omgeving weg moet en ga een lijst samen stellen met woningen die me wel aanspreken. En dat worden er wel 35.....jemig die kan ik niet allemaal bezichtigen. OK dan gaat iedern huis met of een slechte badkamer, of een slechte keuken van het lijstje. En dan blijven er 15 over.

Dat zijn er best nog veel, maar ik ken eigenlijk dat plaatsje niet zo goed, dus besluit om samen met mijn zus de huizen te bekijken en me eens goed in de buurt te verdiepen. En zo gebeurt het dat we op een zaterdag 15 huizen gaan bekijken, gewapend met brood en drinken en een opschrijfboekje gaan we aan de slag. En wat een bijzondere dag is het geworden zo samen, we hebben gelachen, ons verbaasd, en een traan gelaten. Want het werd me wel duidelijk dat mijn luxe leven echt voorbij was en dat ik in een arbeidersbuurt terecht ging komen.

Sommige huizen ben ik niet eens verder dan de woonkamer geweest, jemig wat een vieze bende of de boel kwam vd muren zetten, sommige huizen waren wel prima maar een rondje door de buurt zei al genoeg en aan het eind van de dag bleven er twee huizen over die wel potentie hadden en die ik graag aan de kinderen wilde laten zien. Afspraken gemaakt en de woensdag daarop met de kinderen gaan kijken en ja echt, met ex man.

De kinderen kozen voor het huis waar ik ook het meeste gevoel bij had, 4 slaapkamers, nieuwe keuken, redelijke badkamer, 16 meter diepe tuin en niet onbelangrijk een goed ogende buurt. Ex man vond het allemaal prima en wilde evt wel helpen met klussen en verhuizen, goh goh wat zijn we aardig, hoe eerder ik weg ben hoe beter zullen we maar zeggen.

Daar flink onderhandelen heb ik het huis kunnen kopen voor ver onder de prijs met alleen als nadeel dat ik nog 4 maanden moest wachten tot de overdracht. IN de zomervakantie zouden we dan kunnen verhuizen en konden de kinderen vanuit hun nieuwe huis naar school.

Alles geregeld zou je zeggen en kom maar op met die nieuwe toekomst. Vergeet het maar, de ellende gaat nu pas beginnen.........