Een gelukkige mamma!

                                                                                                                        Sorry voor mijn tik fouten, ik heb dislexie.

Hallo mijn verhaal gaat over mijn lieve zoontje lucas & Jasmijn

Hij is geboren op 11-09-2009 om 12:10 uur is hij geboren en woog 3460 gram en hij was 47 cm lang.

Hij was mijn eerste kindje, niet gepland maar zeer welkom!

Ik was een los geslagen puber die van stappen hield en ik hield er ook weer van om gezellig met me vrienden te zitten.

Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was was ik zo verdrietig maar ook weer blij, het was wel snel ik bedoel ik kende mijn vriend pas 1 jaar en toen moest ik het hem vertellen dat ik zwanger was van hem, hij was net 1 dag weg toen ik er achter kwam, hij moest 3 weken weg naar buitenland voor zijn werk, het eerste die het wist was mijn beste vriendin en ben als eerste naar haar toe gevlucht.

Ik heb met trillende handjes op de bank gezeten, en ik moest me bedenken hoe ik het me moeder moest vertellen haha ik durfde niet ik was zo bang voor haar reactie, ik was nog maar 20 jaar.

Als 2de heb ik maar mijn zus gesmst of ik haar kon bellen want ik heb iets belangrijks te vertellen, en dat was goed ik kon bellen, ze nam op.... en ze zei gelijk al jij bent zwanger OEPS haha ja ik ben zwanger zus, maar ze klonk hartstikke blij en dat gaf mij zo'n opluchting, dus ik ben samen met die vriendin naar me zus gereden op de fiets... en heb haar overgehaald om mee te gaan naar me moeder op het te vertellen.

De volgende dag ben ik samen met mijn zus naar me moeder gegaan en ik was zo zenuwachtig dat ik alleen maar kon lachen...

uit eindelijk zat ik op de bang en ik begon als openingszin : mama ik moet je was vertellen... mijn moeder : je bent zwanger? uuhh ja... en de reactie was positief ppff wat een op luchting was dat zeg haha, en toen moest ik mijn mannetje nog op de hoogte brengen SLIK... ik heb die zelfde dag nog gebeld en je mag het weten ik was best bang... wat als hij nee zegt en dan? de telefoon ging over en hij nam op gelukkig, de tranen rolde over me wangen, lieffie ik moet je wat vertellen zit je? ik ben zwanger!

hij was even stil en zei hij zei lieverd maak je niet druk het komt wel goed! hij zij zulke lieve dingen en hij stelde me helemaal op me gemak.

Gelukkig was een beste maat van hem mee waar hij mee kon praten, maar met de avond eten kreeg hij geen hap door zijn keel tot zijn maatje vroeg wat er aan de hand was.

3 weken later was hij thuis en o wat had ik hem gemist zeg! Hij woonde nog thuis bij zijn ouders en hij moest het ook nog vertellen aan zijn ouders en ik wist dat die er veel meer moeite mee hebben omdat hun christelijk geloof hebben.

toen ze hoorde dat ik zwanger was waren ze niet zo heel erg blij maar ook weer wel ik weet het eigenlijk niet, ik zelf woonde niet dicht in de buurt ik woonde in leiden en me vriendje in bunschoten-spakenburg dat was 80 km rijden van elkaar af.

Maar ik was dol gelukkig met me mannetje, en hij heeft me ten huwelijk gevraagd.

Maar eerst hebben we naar een huisje gekeken en het schijnt dat hij als gekeken had toen hij voor zijn werk weg was, en hij mocht al snel het (koop)huis komen bezichtigen, binnen 1 maand hadden we het huis al en konden het opknappen.

12-06-2009 zijn we getrouwd en dol gelukkig!

We hebben een super leuke dag gehad, en ik vind het zo knap van me zelf dat ik de dag door gekomen ben want hier ben ik 6 maanden inverwachting!

We hebben samen de kinderkamer in orde gemaakt en o wat vond ik dat leuk, al was ik het wel zat want mijn buik was zo groot als een skippie bal en ik kon geen kant op, naar mijn kant van de familie was het onmogelijk om er heen te gaan was je was bijna 2 uur onderweg met het openbaar vervoer... ik voelde me soms wel eenzaam, want manlief die moest gewoon werken.

uit eindelijk was het dan zo ver!!

De dag dat mijn zoontje geboren word.. ik werd rond 05:30 uur wakker met een raar gevoel in mijn buik en ik had wel een idee dat het weeen waren, maar ben eerst maar is in bad gegaan en dat was geen prettig gevoel en ben er maar weer uit gegaan en de verloskundige rond 7 uur gebeld dat ik weeen had want rond 06:30uur werden ze sterker, me mannetje stapte uit bed en hij wist nog van niks, ik ze lieverd je kan beter thuis blijven vandaag... uuhh hoezo? nou ik heb weeen dus ik denk dat de kleine komt vandaag, ik zag hem lijk wit vertrekken hahaha als zegt hij van niet haha.... uit eindelijk kwam de verloskundige binnen, ik ben trouwens thuis bevallen.

De verloskundige deed wat onderzoeken en ze was verbaasd dat ik op 4 cm zat en ze zei dat we moesten af wachten uiteindelijk was het 08:00uur dat ze zei dat ze even weg moest en dan de andere verloskundige er zo aan kwam rond (09:00uur) en toen de verloskundige weer terug kwam ging ze weer een controllen doen en toen zat ik op 9 cm!!!

ze stond zo verbaasd te kijken, oeps zei ze we moeten nu alles klaar gaan zetten want de baby kan zo geboren worden! ik zelf stond ook verbaasd te kijken dat het zo snel ging, ik had wel heftige weeen maar dat het zo snel ging uhh nee haha

Mijn lieve mamsie was er bij tijdens de bevalling en die heeft me er goed door heen getrokken en ook me man.

uit eindelijk kwam ook de kraamhulp er bij voor t geval de kleine geboren is.

uiteindelijk kreeg ik om 09:30uur persdrang en mocht beginnen... ppff wat een verschikking een bevalling jakkes, gelukkig is alles verder soepel gegaan en werd hij om 11:10uur geboren.

o wat was ik blij dat alles achter de rug was!

 

 

Hendrik Lucas en zijn roepnaam is Lucas

ik moet zeggen het was een zware zwangerschap maar je krijgt er wat moois voor terug!

Als baby was hij behoorlijk pittig zeg maar, hij had zijn tempramenten wel en lag graag bij mama.

toen hij 2 maanden oud was ging het wat minder met hem, hij kreeg benauwdheidsklachten tot piepen toe o wat was dat vreselijk zeg omdat te zien bah.. en manlief was regelmatig weg dus zat vaak sávonds met lucas alleen waar ik me onwijs zorgen om maakte wat ik heb geen rijbewijs en met de fiets kon ik ook geen kant op.

Gelukkig was me man dan vaak thuis sávonds maar als hij naar buitenland moest dan was ik er afhankelijk van me schoonfamillie wat ik dan ook echt verschrikkelijk vond! vind het verschikkelijk om afhankelijk te zijn, en ik was ook erg onzeker over hoe ik het deed, deed ik er goed aan... nu besef ik het wel hoor maar toen die tijd niet.. maar uiteindelijk bleek hij idd astma/brongitus te hebben.

hij kreeg ook nog problemen met zijn oren, regelmatig een oorontsteking en hij was heel vaak verkouden dus alles bij elkaar was gewoon te veel voor hem, hij kon ook moeilijk kruipen omdat ie te benauwd was, maar verder was het zo'n vrolijk jongentje! hoe ziek hij ook was en hoe moe hij ook was het was écht een vrolijk kind!

Toen mijn zoontje 1 jaar werd werden zijn keel en neus amandelen verwijderd en buisjes geplaats, waar door hij zo opknapte!

toen hij 1 jaar was ging het steeds beter met zijn gezondheid, het heftigste was met verkoudheid dan was het een blaffend zeehondje...

kwa eten deed het super, at altijd normaal en heb nooit problemen gehad.

Hij was best flink in zijn baby tijd maar dat is gelukkig er van af gegaan toen hij ging kruipen.

verder heeft hij het alles gedaan wat hij moest doen :)

toen hij 2 jaar oud werd ging hij naar de peuterspeelzaal voor 2 ochtenden wat hij eerste instantie leuk vond maar als mama weg ging toen was het krijsen! ik vond het verschrikkelijk op mijn kind zo achter te laten maar ik vond het ook wel weer fijn om even alleen te zijn, als was het maar 3 uurtjes, gewoon ff geen mamma zijn maar gewoon priscilla

als ik nu terug kijk ben ik gewoon veel met hem bezig geweest zoals ziekenhuizen ,consultatiebureau, huisarts.

Ik heb te weinig aan me zelf gedacht waardoor ik ook in een dip raakte en vermoeit en eenzaam ik had ook heel erg veel last van de hormonen, kon overal wel om janken al was het een wasmiddel reclame :/

ik was op, verdrietig en blij en boos te gelijk... boos omdat ik dingen zei die ik nooit meende, verdrietig omdat ik mensen om me heen miste, maar blij omdat ik een prachtig gezin heb? mijn emoties waren zo van pad af dat ook me man niet meer wist wat er was, en gewoon geen zin meer had om naar huis te komen.

Uit eindelijk heb ik hulp gezocht bij me huisarts en kreeg psygoloog aan gewezen waar ik mee kon praten, maar uit eindelijk was dat ook niks voor mij en heb het afgekapt, ik voelde me eigen niet op me gemak.

uit eindelijk heb gewoon heel veel gepraat met mijn man, en heb zelf alles op geschreven.

tot de dag iemand naar me toe kwam, jij zit toch aan de anticonceptie, ik zei jaaa... je moet even in de bijsluiterkijken want van de pil kan je ook stemmingswisseling krijgen, ik kijken en gegoogled en ja hoor... daar stond het

Vaak voorkomende bijwerkingen (komen voor bij 1 tot 10 op de 100 gebruiksters): - depressieve stemming, stemmingsverandering

Heee heee dacht ik daar is de dader, en ik heb gelijk mijn huisarts gebeld en kon de volgende dag meteen langs komen, uiteindelijk ben ik gestopt me de pil en over gegaan naar de yazz 24/7, na een maandje of 2 voelde ik me weer mens o wat was dat fijn zeg!

Maar toen me zoontje een jaar of 2 was wilde ik graag een 2de er bij hebben me man wilde ook heel graag,

uiteindelijk werd ik zwanger van mijn 2de kind, en was uitgerekend op 08-01-2013.

met 8 wk kreeg ik mijn eerste echo en was zo blij!

toen ik 20 weken was wilde ik en me man heel graag weten of het een meisje of een jongen zou worden, voor mij maakte het niks uit en voor me man ook niet, als het maar gezond is! De verloskundige vertelde dat het een meisje word, o wat was ik blij zeg toch een meisje!

De zwangerschap ging goed en rond me 30ste week kreeg ik al weeen, maar dat waren gelukkig voorweeen. O was madam druk zeg in me buik, de voeten kwamen letterlijk naar buiten, nooit zo erg gehad! toen ik 36,6 dagen was had ik weeen, al de heledag en ik had een enorme buikvirus te pakken bah :( om de 15 min moest ik spugen en niks hield ik binnen, toch maar de verloskundige gebelt en die zei als het komt dan komt het dan mag je gewoon thuis bevallen, dat ene dagje maak niks uit, want je mag met 37 wk thuis bevallen. Maar dat zag ik zo niet zitten, ik was moe en had geen kracht meer, rond 5 uur zat ik lang uit op de bang tv te kijken, tot ik op stond om naar de wc te gaan braken mijn vliezen waahh wist niet wat me over kwam, me manlief was net 15 min thuis omdat hij ook ziek was en hij lag al te slapen op bed. ik me man geroepen en hij hoorde me niet :/ dus ik heb meteen de verloskundige gebeld en ze zei dat ze met 5 min er was, ondertussen een slakkenspoor door me huis hahahaha ik ga aan de trap staan en roep nog een x me man, en toen hoorde hij me gelukkig wel! en zei dat me vliezen zijn gebroken, weer lijk wit de bad kamer in en kwam herboren uit die badkamer haha, ondertussen was de verloskundige er al en die heeft even een check up gedaan, en ik had 3 cm ontsluiting.. verloskundige twijfelde ook enorm of ze wel thuis geboren moet worden, en uiteindelijk zei ze we gaan toch naar het ziekenhuis YESS!! ik was zo blij, maar het ziekenhuis bij ons in de buurt was vol, dus moest 25 min rijden tot de volgende ziekenhuis, de weeen werden wel sterker maar dragelijk tot ik op het ziekenhuis was werden de weeen erger, ik mocht me eerst lekker gaan douche en dat was wel lekker tot dat ze om de 2 min kwamen! uiteindelijk zat ik op 9 cm, maar de pijn was zooo heftig, ze hadden me nog pijnstilling aangeraden maar die had ik afgewezen omdat ik als zo ver was om te bevallen, toen kreeg ik pers weeen en die waren verschrikkelijk! na 1 uur lang geperst te hebben ging het niet goed, mijn dochtertje bleeft hangen achter mijn bekkens ! ppfff wat een hell bevalling! uiteindelijk hebben ze haar er toch uitgekregen, ik had alleen een suptotaal ruptuur opgelopen en ik was 2,5 bloed verloren, moet zeggen ik heb er heel weinig van mee gekregen want ik was kapot!

Toen me dochtertje er eenmaal uit was mocht ze in mijn arme liggen, maar ik had zo geen kracht meer omdat haar was te houden, dus had gezegt neem haar maar mee en zorg dat het met haar goed gaat!

Ze heet Jasmijn

gewicht is : 4180 en ze was 54 cm lang

ik zelf ben nog naar de O.K gebracht om geopereerd te worden en om een catheter te plaatsen en rond 3 uur s'nachts was ik weer op mijn kamer en heb 2 dagen alleen maar geslapen, ook bleek ik ijzertekort te hebben, vocht te kort dus werd ik ook aan het infuus gelegt. na 2 dagen kon ik weer wat eten en drinken.

ook heb ik me kleine gezien na 2 dagen pas, wat ik niet leuk vond :( mee de verpleegster ook niet die sóchtends kwam, die vond het belachelijk, uit eindelijk mocht ik haar snel weer knuffelen.

Ze was gespalkt vanwegen haarschoudertje

Ook zei is een echte pittige dame! Die heeft heel veel tempramenten haha niks vergeleken met me zoon.

Ook dat heeft wel iets, het enigste was ik niet leuk vond dat waren de slaap tijden, want mevrouw wilde nergens anders slapen dan alleen beneden in de kinderwagen haha dat heeft tot 5 maanden geduurd... verder heeft zij het super gedaan!

alleen toen ze net rond haar 2de kreeg ze een zwaar oorontsteking en zindsdien heeft zei ook buisjes maar tot nu toe nog niks gebeurd, ze is 17-12-2015 3 jaar geworden!

ik geniet heerlijk van mijn gezinnetje, wel erg druk maar dat maakte me niks uit want ik ben graag bezig, want thuis zitten vind ik ook niks!

Langzamer hand kregen ik wel wat vrienden en gingen we ff een bakkie doen...

nu ondertussen is hij 6 jaar oud en zit op een speciaal onderwijs omdat hij een jaar achterloopt met zijn spraak.

Nog steeds krijgt hij buisjes omdat ie nog steeds gevoelige oortjes heeft, maar dat gaat nu zeker de betere kant op!

Alleen mijn zoontje word nu getest bij de ggz omdat hij heel erg druk is maar ook slechte concentratie heeft en hij soms gewoon niet meer te remmen is, en er is adhd uitgekomen wat mij ook niet verbaasde we gaan nog even verder kijken of we hem kunnen helpen en of zei ons kunnen helpen.

we well see!!!

:D ik kan nog veel meer vertellen, maar ik hou geen vingers meer over hahaha

Bedankt voor het lezen!