Een fijne jeugd!

Vaak lees ik blogs over mama’s die geen fijne jeugd hebben gehad, die geen vader of moeder hadden tijdens hun zwangerschap waar ze alles aan kwijt konden. En/of een opa of oma voor hun kleine koters waar ze met open armen elke keer opnieuw ontvangen worden.

Ik wil jullie nu in deze toch al barre tijd vertellen hoe het ook anders kan.

Mijn jeugd was fijn. Ik groeide op in een klein Gelders dorpje Hurwenen. Ik had al een broer genaamd Roy, inmiddels 29 jaar. Later werd ons gezin nog verrijkt met een zusje die inmiddels ook niet meer zo klein is en 24 jaartjes op de teller heeft staan.

Mijn ouders, mijn rots in de branding, mijn steun en toeverlaten, mijn wereld (maar echt). Hebben altijd het beste met ons voorgehad. We maakte mooie reizen, aten elke dag groente aardappels en vlees (kots). Liepen altijd in nette kleding en kwamen zoals je hier boven al leest, niets tekort.

Dat allemaal even terzijde. Zij zijn er ook altijd voor ons alle 3 geweest. En nog. Hoe fijn is dat in deze tijd waarin we in leven, dat je ouders nog samen zijn. Ik kan jullie vertellen, dit is onwijs fijn en ik ben er onwijs trots op.

Hoe mijn ouders het altijd hebben gedaan is precies hoe ik ook in het leven sta en hoe ik mijn jongens ook wil opvoeden. Eerlijk, oprecht, maar soms ook wel een beetje streng. (Oké pap die zin was niet voor jou bestemd want ik wacht nogsteeds op de eerste keer dat je écht boos op me word ipv dat je me alleen maar n keertje ‘dom’ noemt).

Lieve papa en mama, bedankt dat jullie het leven voor mij/ ons zo fijn maken. Bedankt dat jullie er altijd voor mij zijn als ik jullie nodig heb en vooral bedankt dat jullie ergens in december 1991 de lakens met elkaar deelde en ik niet een keer met alleen mijn mond, maar in het algemeen de snelste mocht zijn.

Ik hou van jullie, tot de maan en terug!♥️