Een eerste blog 😱

Zoals eerder aangegeven ben ik moeder geworden op mijn 21e. Voor vele roept dat vragen op. "Was het gepland? Ben je nog met de vader samen? Ben je niet bang dat je leven voorbij is?" Vragen die ikzelf echt niet netjes vind, maar ze ergens ook wel begrijp. Ik ga hier zeker meer over vertellen. Nu mijn hormonen wat zijn gezakt ga ik ervan uit dat ik dit prima kan zonder over de zeik te raken 😅. Ook zou ik graag meer delen over mijn jeugd, hoe ik met mijn huidige partner samen kwam en hoe wij het als gezin redden in deze vage corona periode waarin ik ook nog 24/7 thuis zit omdat ik nog niet kan werken na mijn bevallingsverlof. 

Als klein meisje droomde ik er altijd van om kindjes te krijgen. Nooit nagedacht over hoeveel, wanneer en wat het met zich mee zal brengen. Ik wilde het gewoon en wist zeker dat ik het goed ging doen. Klinkt vrij naïef, toch? Ik ben sowieso een persoon die het lot het lot laat zijn. Alles gebeurd met een reden. Op deze manier ben ik mijn laaaaange leven (wel 23 jaar) redelijk goed doorgekomen. Mijn impulsiviteit heeft mij gebracht waar ik nu ben en ik ben gelukkig. Altijd vrolijk? Onbezorgd? Nee, maar ik ben van mening dat je gelukkig kan zijn met kleine dingen. Ik heb een dak boven mijn hoofd, twee prachtige kinderen en een lieve partner. Al dacht ik er niet altijd zo over! Ik heb er lang over moeten doen mezelf te leren kennen en ook nu heb ik vaak nog geen idee! Ook hier zal ik vast nog eens over bloggen! Hoe dan ook... Bloggen doe ik voor het eerst en ik blog ergens over als ik er klaar voor ben. Het is natuurlijk logisch om bij het begin te beginnen, maar dat gaat gewoon niet altijd. Gevoel verwoorden is 1, maar het daarna vrijgeven en los kunnen laten is 2. Ik ga het proberen!