Een eerlijke kijk op het leven #mijnleven

Jullie hebben nog veel momenten van mij tegoed maar de reden dat ik begonnen ben met bloggen is omdat ik hoop hier energie uit te krijgen en vooral weer mijzelf terug te vinden!

Een eerlijke kijk in mijn leven vind je in deze blog die ik later zal toelichten. Misschien in de loop van volgende week al of gewoon weer op vrijdag.

Het moment dat het even niet precies gaat zoals je je had voorgesteld en daar bovenop nog veel meer hoe kan je daarmee omgaan?

Van een in mijn ogen heftige einde zwangerschap, waar je niet goed voor je eigen kind kon zorgen, je echt hulp nodig had, een man die veel werkte naar een pittige bevallingservaring door naar een hele heftige kraamperiode. Hoe deal je daar later mee?

Want waarom probeer je altijd die vrolijke vrouw te zijn voor de buitenwereld en zijn er maar 3 mensen op deze aardbol die eigenlijk echt weten hoe je je voelt? Waarom moet je die glimlach tonen ookal voel je hem van binnen niet? Natuurlijk ben je gelukkig met je prachtkinderen en de lieve mensen om je heen maar als ik kijk naar hoe het echt met mij gaat zeg ik altijd met een traan die ik niet laat zien dat het goed gaat... Terwijl ik in mijn hoofd nog zoveel aan het verwerken ben waar eigenlijk niemand weet van heeft..

Ja er zitten steeds meer goede dagen bij dan slechte maar ook nog dagen dat ik het liefste de hele dag onder de deken zal willen liggen maar dat weer niet kan omdat het schuld gevoel overheerst naar mijn mannen toe.

Langzaam aan word ik weer energieker maar er glippen ook dagen door mijn vingers dat ik intents moe ben en van binnen voel dat ik wat somber ben.

Die dagen rommel ik een beetje aan en probeer ik niet te veel van mijzelf te moeten.

De afgelopen tijd heb ik gemerkt dat als er een mindere dag is en ik moet zoveel van mijzelf dat het dan juist slechter gaat. Maar als ik besluit het te laten voor wat het is en lekker van de jongens ga genieten ik een soort rust krijg.

Ja dan loopt mijn huishouden inderdaad een dag achter maar dat haal ik dan de volgende dag wel weer in. Want uiteindelijk ben alleen ik de persoon die daar last van heeft, een ander ziet het niet eens.

Dit heeft maanden geduurd voor ik het überhaupt maar een beetje los kon laten, dan gaat dit alleen nog maar over het huishouden en niet over het loslaten van mijn kinderen..

Deze blog lucht aan de ene kant al op maar aan de andere kant ben ik bang voor de reacties.. Toch sluit ik deze blog af met een opgeheven hoofd, ik ben er nog lang niet maar heb zulke grote stappen gemaakt afgelopen jaar.. 

Fijn weekend en tot volgende week waar ik jullie meeneem in het besluit van een tweede baby en daarbij het verloop van die zwangerschap.