Een donkere wolk boven een zonovergoten week!

We zijn op de terugweg. Het was een heerlijke vakantie. Prachtig weer gehad. Onze huidjes hebben een mooi bruin kleurtje. Animatie was top geregeld voor de kids. Dagje dierentuin was ook een groot succes. We hebben veel gezwommen, geknuffeld en gespeeld. Maar helaas waren er ook wat mindere punten…

Op zondag, de tweede vakantiedag zat ik buiten voor ons huisje. Op de mooie houten picknicktafel met uitzicht op een groot bos. We zaten aan een pleintje met allemaal huisjes om ons heen en in het midden een speeltuintje. Het was vroeg in de ochtend. Mijn jongste had ik net gedoucht. Iets waar ze echt een gruwelijke hekel aan heeft. Ze gilde moord en brand. Schopte om zich heen waarbij de shampoo fles met een klap op de grond belande en de dop in tweeën uit elkaar viel. Ik kon pas mijn haren wassen toen mijn moeder haar overpakte uit de douche en afdroogde.

Goed dit drama hadden we gehad. Hierna kleedde ik me aan en nam ik plaats aan onze robuuste houten picknicktafel. Ik ging zijwaarts zitten met aan elke kant van het bankje een been. Mijn oudste zat voor me. Ze heeft prachtige lange dikke haren. Regelmatig vlecht ik haar haar in. Ik probeer allerlei vlechten uit en ze vindt het maar wat leuk. In de opkomende ochtendzon wilde ik beginnen met vlechten toen mijn oog viel op een soort witte schilvering bij de haaraanzet. Het leek wel roos.

Direct pakte ik mijn mobieltje die naast me lag en begon te onderzoeken wat ze zou kunnen hebben. Dat duurde niet lang. Alles wees erop. Luizen. Shit.

We begonnen de vakantie al met Zoë die waterpokken had. Deze waren net zo goed als weg de dag dat we vertrokken naar Rhenen. Ze krabde wel een week lang al vrij heftig op haar hoofd, maar ik dacht dat daar gewoon ook waterpokken zaten. Nu viel ineens het kwartje. Ze had toen ook al luizen. Op school heerste luis en dat heeft ze zo in de laatste schoolweek dus mooi mee naar huis genomen.

Ik kon wel janken. Ik had deze vakantie zo hard nodig. Een weekje ontspanning, Een weekje weg van de dagelijkse drukte. Een weekje natuur, een weekje vermaak , een weekje zonder verplichtingen. Dit viel dus mooi in het water. Elke dag moest ik de haren uitkammen. En mijn jongste had het ook en ik had het ook… Die zondag vierde mijn moeder haar verjaardag. Op het vakantiepark. we moesten die middag dus flink wat boodschappen halen. Er kwamen wat vrienden langs en we hebben gebarbecued. Het was een mooie zonnige dag, maar ik kon er niet echt van genieten. Gelukkig konden we bij de supermarkt luizenlotion halen en een luizenkam. Echt veel tijd had ik niet voor het bezoek kwam. Maar het enige dat de hele tijd door mijn hoofd spookte was “luizen””Luizen””Luizen”… De hele dag. Ik kon nergens anders aan denken.

Ik dacht dat ik gek werd. Die maandag ben ik 2 uur lang met Zoë haar haar bezig geweest. Ik ben op en neer naar de apotheek geweest. Mijn moeder kamde mijn haar uit. Ik deed daarna het haar van mijn peuter. Luizen zijn al een verschrikking, maar luizen uitkammen bij een 2 jarige is bijna niet te doen. Ik haalde een netenkam, 2 flessen luizen lotion met Dimethicone. (dat is een stofje wat alle luizen en neten zou doden) Mijn moeder was er ook zeker niet blij mee, maar ik merkte dat het ene domper op ons weekje begon te worden waar we maanden naar hadden uitgekeken. Het is zoals het is zei ik. We hebben de juiste middelen in huis. We kammen en daarna is het klaar. Hebben we het er die dag niet meer over en gaan we gewoon genieten van onze vakantie. En zo ging het verder.

Mijn oudste bleek ook nog eens allergisch voor muggensteken en/ of steken van een Daas te zijn, dus ze had overal bulten. Ook in haar gezicht. Mijn jongste viel de laatste dag in de brandnetels. Gelukkig hebben we ook heel veel gelachen tussen onze tranen door want het was sowieso een onvergetelijke en bijzondere vakantie samen met mijn moeder en dochters. En tja, er waren mindere dingen, maar dat maakte het ook wel weer uniek. Gelukkig hadden de mooie dingen de overhand en kijk ik me een lach terug op de vakantie van 2016!