7 jaar geleden
Een brief voor Kirsten. De brief die niemand schrijft.
Een brief voor Kirsten. De brief die niemand schrijft. Van de ene premi-moeder voor een andere.
Beste Kirsten,
Misschien ga ik nu een hoop ellende over mezelf afroepen maar ik voel de onbedwingbare neiging je een hart onder de riem te steken.
Meisje, meisje wat moet jou leven nu een hel zijn. Alsof het nog niet erg genoeg is dat je meisjes op de NICU vechten voor hun leven. Je hele leven ligt in puin en nu valt half Nederland ook nog over je heen. Ow en ik begrijp best dat iedereen vindt dat het je eigen schuld is en misschien is dat ook wel zo, maar dat maakt het allemaal voor jou niet minder zwaar.
Wat er gebeurd is weten we niet. Misschien was het een vluchtige ontsnapping aan alle spanningen, misschien werd je verliefd op een ander of dacht je dat je dat was. Een fout, die heb je in elk geval gemaakt. Uiteindelijk koos je ervoor om bij Mattie te blijven.
Hoe moet je je hebben gevoeld, die paar maanden dat jou kleine wondertjes in je buik groeide, hopend dat de juiste man de vader was. En hoeveel verdriet moet het je geven dat hij het niet blijkt te zijn.
En nu zit je daar, tussen de glazen huisjes van je meisjes. In een tijd dat hoop en positieve energie zo verschrikkelijk belangrijk zijn. Als het goed gaat mogen ze op de uitgerekende datum mee naar huis. Maar waar zal dat zijn? Waarschijnlijk niet naar het kamertje wat jullie samen met veel liefde en zorg voor ze hebben ingericht. Ik hoop voor je dat je een plekje voor jezelf kunt realiseren voordat het zo ver is. Zodat je je meiden thuis kunt brengen als deze waanzinnige periode eindelijk afgesloten kan worden.
Voor nu; buidel zo veel met je meisjes als je kan. Het werkt troostend, voor hen en voor jezelf. En laat je niet uit het veld slaan. Mensen oordelen graag, ook als ze de halve waarheid maar kennen. Het is niet zomaar iets, waar je nu alleen voor staat. Zet h'm op tijgers, alle 3.
Rosanne
Anoniem
Wat een wijsheid, denise. Met jou advies komen we ver!
Anoniem
Mooi. Idd waar!
MammaVanTristen
Het ligt er aan of hij de kindjes erkent heeft. Als dit het geval is is hij de juridische vader en heeft hij wel zeker verantwoordelijkheden. Waar hij overigens via de rechter ook wel weer van af kan
Anoniem
Mijn eerste reactie was ook toen ik het hoorde, eigen schuld dikke bult Kirsten. Maar na het lezen van jou blog heb ik toch ook wel zoiets van inderdaad ook zij heeft natuurlijk nu heel veel verdriet. Het is absoluut niet netjes wat ze gedaan heeft, en we weten niet het hele verhaal, en ik denk dat dat maar goed is ook. Ik hoop dat ze beiden het geluk weer mogen terug vinden, dat Mattie (mocht hij dit zelf willen) een onderdeel blijft van de meisjes hun leventje en wens hun dan ook alle geluk toe.