Een brief voor de scooterrijder die mijn zoon aanreed

Beste scooterrijder,

heb je goed kunnen slapen na het ongeluk? Wij helaas niet. Elke nacht wordt mijn mannetje gillend wakker. Hij is net twee en kan niet uitleggen wat er is, maar ik zie in zijn ogen de paniek. 

Hoe gaat het met je scooter? Hij zag er zwaar beschadigd uit. Mijn zoontje zag er gelukkig niet zwaar beschadigd uit, maar heeft er wel een trauma aan overgehouden. Heb je ooit het idee gehad om te vragen hoe het met hem gaat? Ben je wel benieuwd hoe het met hem gaat? Dat kleine mannetje van net twee? De RAI, de agenten, de ehbo'er allemaal hadden ze mijn gegevens. Je had ze zo kunnen opvragen.

Waarom reed je zo hard? Je zei na het ongeluk dat je hem had zien lopen. Waarom ben je niet zachter gaan rijden? Of misschien afstappen? Waarom remde je niet? De doorgang was niet breed. Ik ben benieuwd hoe je nu rijdt. Ben je voorzichtiger? Rem je nu wanneer je kinderen ziet? Rijd je nog weleens langs de RAI?

Beste scooterrijder, ik hoop dat je ervan hebt geleerd. Dat je nu oplet wanneer je kinderen ziet. En dat je, ook al mocht je daar rijden, zachter gaat rijden als je op een plein komt waar mensen lopen. Een scooter komt hard aan. Ik hoop dat je na gaat denken over je rijgedrag en ik hoop dat er meer mensen na gaan denken over hun rijgedrag. Ik hoop dat ook anderen mijn brief lezen en beseffen dat kinderen kwetsbaar zijn.

Ik hoop dat mijn ventje rustiger wordt en weer goed gaat slapen. Tot die tijd zal ik er voor hem zijn. Hem troosten wanneer hij 's nachts wakker wordt. Ik hoop dat hij dit kan vergeten, maar ik hoop ook dat jij dit nooit vergeet. Niet om je te kwetsen, maar om ervoor te zorgen dat je rijgedrag veranderd en dit nooit meer gebeurd.

Dit wens ik geen ander kind en geen andere ouder toe.

groet,

De mama van het jongetje dat je hebt aangereden.