Een brief aan de vader van mijn oudste dochter

Hoi H
Ik wil je deze brief al heel lang schrijven, maar heb de kracht nooit gehad.
Je dochter is alweer ruim 5. En je moet nog steeds een vader worden.
Ik heb jou nooit gehaat H, ik heb ontzettend veel van je gehouden.
Ik ben verdrietig geweest en gekwetst.
En heb nooit gesnapt waarom je niet kwam, maar uiteindelijk heb je me opgezocht.
En intussen praten we met elkaar.
Jij zat vol met vragen, waarvan de grootste WAAROM was.
Ik heb het je uit kunnen leggen, en je snapte het.
De woede, wanhoop en verdriet waren niet langer naar mij toegericht,
maar naar de daadwerkelijk daders.
Geloof me H, ik heb me schuldig gevoeld.
Schuldig over het vertrek, dat ik je buiten mijn wereld moest zetten.
Omdat aan jou een familie hing, die gewoonweg onveilig was voor mijn kind.
IK ben blij dat je het begrijpt H, blij dat je begrip hebt.
En nu appen we ineens met elkaar, hebben zelfs al een paar keer gebeld.
Je krijgt foto's en filmpjes.
En alhoewel het op grote afstand is, je bent aanwezig in haar leven.
Ik snap jou nu ook zoveel beter. We gaan zorgen dat dit werkt.
Geloof me H ik heb van je gehouden en ons kind is de bekroning daarvan..
En wat lijkt ze op je. Al zou ik het willen vergeten.
Zij is het bewijs van ons samenzijn.
Bedankt H, dat je zo gegroeid bent, bedankt voor je volwassen houding
Bedankt voor onze prachtige dochter en dat elke stap die je zet in haar belang is.
En ik hoop lieve H dat we over een jaar vanaf nu een ontmoeting kunnen creeren.
Zodat jullie eindelijk aan de relatie kunnen beginnen die jullie je door je famile zo bruut is ontnomen