Een bijzondere familieband

Als je in onze familie wordt geboren kan je er niet onderuit, dan wordt je automatisch een familiemens. 

Elfa is dus onherroepelijk een familiemens en dat bleek ook weer dit weekend. Bij nieuwe mensen kijkt ze altijd eerst de kat uit de boom en natuurlijk zijn papa en mama de liefste, maar opa en oma hebben een welverdiende tweede plaats en dan komt de rest van de familie. Regelmatig doet ze alsof we visite krijgen, dan doet ze de deur dicht en klopt aan. Als ik dan vraag wie daar is, dan is het oma. Ook als ik met mijn ouders bel dan weet ze dat opa of oma aan de lijn hangt en moet ze ook even van zich laten horen.

Een aantal weken terug was mijn zus even in Nederland. Ze had Elfa voor het laatst gezien toen ze 6 maanden oud was, dus het was even wennen. Maar Elfa was al snel gewend en vond haar tante wel erg lief. Vanochtend klikte ze per ongeluk op een foto van mijn zus. Toen ik vroeg wie dat was antwoorde ze met: neene (Irene), dan kan ik een glimlach niet onderdrukken. Want nu ze zo ver weg zit is de angst van mijn zus dat Elfa niet zo goed weet wie ze is. Nu ze alweer anderhalve maand terug is, heeft ze blijkbaar toch een onuitwisbare indruk achtergelaten. 

Dan is er ook haar andere tante, die kwam bij ons logeren van het weekend. Eerst nog even bij mama kruipen toen ze binnen kwam, maar al snel zat ze bij haar tante op schoot om een boekje te lezen. De volgende ochtend was ik met het ontbijt bezig en hoor ik alleen maar gegiechel uit haar slaapkamer komen waar mijn zusje had geslapen. Het luchtbed was één groot springkussen en ze hadden ontzettend veel lol met zijn tweeën. Daar kan ik zo ontzettend van genieten. 

Zondag gingen we met de hele familie de verjaardag van mijn oma vieren. In april is ze overleden maar toch wilde we met zijn allen bij elkaar komen. Mijn oma was altijd het centrum van de familie. Op zondag kwam je altijd wel iemand van de familie tegen als je bij oma op bezoek ging. En op haar verjaardag kwam de hele familie bij elkaar. Zo ook dit jaar. Er was een zaaltje gehuurd bij Meijendel Wassenaar. Elfa voegde zich zonder aarzeling. Mijn nichtjes  en achternichtjes zijn helemaal weg van hun kleine nichtje. En Elfa geniet op haar beurt weer van alle aandacht. De kinderen konden zich helemaal uitleven in het monkeybos en de volwassenen genoten van de omgeving en de kinderen. 

Als ik onze familie dan zo bij elkaar zie kan ik alleen maar trots zijn. Zo'n mooi nageslacht van mijn oma die het leven vieren en de herinnering van mijn oma levend houden. Ik kan alleen maar hopen dat onze kinderen deze mooie traditie voort gaan zetten. Maar als het aan Elfa ligt komt dat dus wel goed.