Een bijzonder jaar 2015 is bijna voorbij

Het is kerst en de kinderen zijn allebei een dag bij de een en de ander.
We genieten van eerste kerstdag, gaan naar de film en eten bij mijn schoonouders, wat zijn deze mensen toch lief, ze accepteren ons volledig, mij en de kinderen, het is echt een warme deken die je voelt als je daar binnen stapt. De opa en oma van M geven hetzelfde gevoel, ik neem me voor ook zo te worden........
Mijn zwager is een verhaal apart, deze jongen heeft het niet makkelijk en is vreselijk jaloers op zijn jongere broertje, de hele familie past zich al jaren aan aan zijn grillen en dat is voor mij even wennen, want dat ken ik niet.
Het eten is gezellig en als we na een nachtje slapen de kinderen naar meneer brengen, genieten M en ik van het samen zijn.
Spontaan gaan we uit eten, maken lange wandelingen met de honden en genieten zo van elkaar dat we af en toe de tijd vergeten.

Van mijn dochter krijg ik een app-je dat die nieuwe vriendin van papa een heks is en dat ze blijft omdat het moet en voor de cadeautjes. O nee wat gaan we straks allemaal horen als ze over een paar dagen thuis komt. In een volgend app-je staat: ok ik weet dat ik hoogbegaafd ben en ik wil echt wel mijn best doen om haar meiden te leren kennen, maar jemig wat zijn ze dom zeg, echt niet normaal.

Als antwoord schrijf ik dat ze moet proberen er open voor te staan en dat we over een paar dagen als ze thuis komt het er over zullen hebben.

De dagen na kerst werk ik hard en M ook, doodmoe kruipen we s'nachts tegen elkaar aan en tellen de dagen dat de kinderen weer thuis komen, want missen doen we ze heel erg.
Nooit gedacht maar opeens sta ik in een vuurwerk winkel, M leeft zich uit en voordat ik het weet ligt mijn auto vol. Tja weer eens wat anders, maar wat zonde van je geld zeg.........

De dag voor oud en nieuw krijg ik een app-je van meneer, hij heeft de kinderen met oud en nieuw maar eigenlijk wil hij naar een feestje van zijn vriendin en dan kunnen de kinderen niet mee.
Ik schrijf dat ik die dag moet werken en dat ze vanaf 5 uur wel kunnen komen.
Zo gezegd zo gedaan, ik krijg om 5 uur de kinderen en de honden weer terug, wat een eikel zeg, mijn middelste hond nooit bang voor vuurwerk omdat er altijd iemand thuis was, is nu doodsbang omdat meneer ze alleen heeft gelaten toen hij ging karbiet schieten, gggrrrrrr

De kinderen zijn zo blij dat ze weer thuis zijn, dat ik blij ben dat we met zijn drietjes gaan fonduen. Heel voorzichtig komen de verhalen van de afgelopen dagen eruit, ik schrik van wat ik hoor, en ik weet me geen raad. Mijn moeder hart schreeuwt dat ze niet meer naar hun vader mogen als die vriendin er is, maar mijn verstand zegt dat we geen keus hebben.

Het houdt maar niet op zeg, het ene probleem na het andere.
Ik parkeer dit alles even in mijn hoofd en probeer een gezellige oud en nieuw te maken. Ik mis M, die is met vrienden aan het feesten, hij komt straks gelukkig, ik kan niet wachten, de kinderen ook niet, ze vragen steeds waar hij blijft.

Eindelijk is het 12 uur, we geven elkaar een kus en een kroel en gaan wachten.....wachten....wachten, want waar blijft M.
Tegen half 2 komt hij aan, eindelijk kunnen de kinderen vuurwerk afsteken en kan ik M een kroel geven, ik fluister in zijn oor dat ik ziels veel van hem hou, hem nooit meer kwijt wil, maar ook dat hij volgend jaar toch echt bij mij moet zijn op oudjaars avond.

Het is 2016 en als ik dacht dat 2015 een roerig jaar was, dan heb ik me vreselijk vergist!!