Een avontuurlijk avondje online?

Waarom ook niet, dacht ik. Kijken kan toch geen kwaad?

En zo bezocht ik - helemaal spontaan - een datingswebsite. Eigenlijk ben ik er faliekant tegen: dat geëmmer over en weer met "likes" en "flirts", knipogen en korte mailtjes vol zelf-reclame.

MAAR... een paar van mijn vriendinnen vonden er de liefde van hun leven. Dat ik de mijne niet meer vinden kan, betekent nog niet dat ik niet een beetje lol kan hebben online. 

Zéér beperkte lol, moet ik hier trouwens bij vermelden, want zodra ik ook maar één enkele "actie" wil uitvoeren, wordt er meteen een "betaal [heel veel] HIER-pagina" in mijn gezicht gesmeten.

Maar goed. Niet opgeven. Zo... Profieltje aangemaakt. Foto erop geplakt. Klaar. Laten we eens zien of ik ergens nog een greintje interesse heb in het begrip "man", of zij in mij:

Ping! Ping! Ping! Pingpingpingpingpingpingping! 

Huh? Wat gebeurt er nu?

Ah. Ik zie het. Jemig! Dit zijn mannen die allemaal het nieuwste profiel lijken te bezoeken. Ik mag natuurlijk niet zonder credit card gegevens zien welke gezichten over mijn profiel heenwalsen, maar ik krijg er geen blij gevoel bij. Ik voel me net een glimmend visje dat in de sloot gekieperd wordt, en de mannen zijn nét — nu al 83 — pirañas die er onmiddelijk eropaf schieten. Hongerrrrr. Er bovenaf! Knaag. Schrans. Knaag.

Oh ja. Ik kom erachter hoe ik globaal naar de algemene profielen kan kijken, en twee vragen galmen door mijn brein:

1. Waarom hebben de meeste mannen die zich hier aanbieden géén of bijna geen haar? En (vraag 1B) waarom hebben zovelen van hen hoedjes/ petjes/ helmen op hun knar? Verbergen ze zo hun hekele inhammen?

2. Waarom zit dat drietal fotomodel-achtige alpha-mannen hier tussen? Als zij met hun knappe, uiterst-geile koppen en Peter Andre wasborden geen date kunnen krijgen in de échte wereld, wat is er dan in vredesnaam mis met hen? Bindingsangst? Mama-kindjes? Of toch zijn ze stiekem a-seksueel?

Ik kan nog steeds geen volle profielen, berichten of andere toenaderingen lezen, maar het geeft niets. Dit knipoogje naar de datings-wereld was avontuurlijk genoeg voor vanavond. Want laten we even reëel zijn; hoe zou zo'n ontmoeting in het echt gaan? "Deurbel. Ik doe open met wild, piekend haar en natte onder-oksel-plekken. De beste man - met hier een daar een laatste tuftje haar - wil naar binnen stappen, maar net wanneer hij met zijn maat 49 over de drempel struikelt, overhandig ik hem een ranzig pakketje. 'Als je toch je jas nog aan hebt,' zeg ik met uitgeputte stem en bruin-omrande nagels, 'Kun je dan gelijk deze spuitluier even in de container mikken? Dan snijd ik een plakje cake af. Koffie? Of liever limonade? Oh, kak! Ik heb nog niet kunnen douchen. Als jij de kleine even in de gaten wilt houden? Dan ben ik zo klaar. Gezellig!"

Internet-daten: nee bedankt. Misschien volgende week. Volgende maand. Of wellicht ergens volgend jaar.