Dreumes op stap

Mijn dreumes is op stap en ik voel me een enorme pieperd... ik zit hier op de bank sip te wezen omdat zoonlief op stap is met papalief, zonder mamalief. Ze gaan 3 dagen (2 nachten!) samen weg en ik blijf thuis. Aan de ene kant vind ik het helemaal niet leuk om mijn kleine man 3 dagen niet te zien, dit is ook de eerste keer in die 17 maanden dat hij nu in ons leven is, dat ik meer dan een hele dag niet in zijn gezelschap heb verkeerd. En dat brengt mij meteen bij de andere kant: hoe suf is het eigenlijk dat ik nog nooit een nachtje of weekendje weggeweest ben sinds zoonlief geboren is! Ik zou het héérlijk moeten vinden om uit te kunnen slapen, al mijn tijd weer zelf in te delen, lekker te doen waar ik zin in heb zonder op de klok te hoeven kijken om op tijd thuis te zijn. En dat vind ik ook wel fijn, maar het is niet meer hetzelfde als voor hij er was.

Ik weet zeker dat als deze 3 dagen voorbij zijn, ik terugkijk op 3 heerlijke dagen met als hoogtepunt het weerzien van mijn lieve kleine ventje. En ik heb 100% vertrouwen erin dat mijn man supergoed voor zoonlief zorgt, dat is absoluut geen probleem. En zoonlief gaat stierlijk verwent worden door opa en oma en gaat niets tekort komen. Grote kans dat zoonlief mij amper mist. Maar ja, ik zal hem wél missen en zal blij zijn als ze weer terug zijn!

Nooit verwacht dat bij het moment van bevruchting zich niet alleen een vruchtje in mijn baarmoeder ontwikkelde, maar ook in mijn hart en dat dat stukje emotie er nu voor altijd bij hoort!