Dit is brief nummer 3 aan mijn moeder

Hier brief nummer 2, in die link vindt je brief 1 terug
Hallo Lieve Mama,
Vandaag reageerde ik op een blog, waarin ik je op een niet zo lieve manier omschreef.
Sorry daarvoor mama, maar het was een blog van iemand die (heel begrijpelijk, als ik het verhaal zo las)
er voor koos geen contact meer te willen met haar moeder.
En toch mama, het stak me.
Misschien meer uit jaloersigheid, omdat zij die keus wel kan en mag maken.
Mama, ik hou van je echt. Maar ik ben boos, zo boos.
Nu ik bezig ben met helen en begrijpen en accepteren,
kom ik elke keer op nieuwe verhalen tegen van mensen die de keuze
(vaak heeeeel terecht) maken,  om het contact te verbreken met 1 van beide ouders.
En dat is heel erg lastig. Omdat hun moeder/vader nog leeft kunnen ze er voor kiezen om het stil te leggen
Ons contact is stil gelegd, terwijl we die keuze niet gemaakt hebben.
Ik krijg het zo ook niet goed uitgelegd, dat ik ook op dat punt heb gestaan.
Mijn broers het daadwerkelijk gedaan hebben, en daar tot op de dag van vandaag spijt van hebben.
Omdat de kans op verzoening definitief voorbij is, omdat er geen simpelweg geen morgen meer is.
Dat mijn oudste broer het echte slachtoffer is geweest, en bewust contact ver heeft afgehouden omdat hij dacht dat de kans er was
dat het ooit nog wel goed zou komen. En nu nog moet dealen met dat hij het nooit meer uit KAN praten.
En echt als ik sommige verhalen lees, snap ik het hoor.
Dan begrijp ik dat je geen contact meer wil. Het is het kind wat haar moeder verloren is, dat opstandig wordt.
Mama, ik mis je en ik ben boos.
Boos omdat de kans op een tweede kans ons voor altijd ontnomen is.
Ik zit met boosheid, die ik nooit helemaal kon loslaten.
En met een gemis van een moeder die eigenlijk geen moeder was

Liefs