Die Zwarte Piet...

Jaren geleden deed ik vrijwilligerswerk, ik hielp bij een stichting die voorlichting gaf over de zwarte diaspora. Op een zaterdagochtend hielp ik met het verkopen van boeken op een bijeenkomst. Deze bijeenkomst was ronduit naar. Ik ben van gemengde afkomst en kreeg veel opmerkingen over mijn 'te blanke' haar en waarom ik mijn Afrikaanse naam niet wist. Daarnaast wilde men dat ik toegang ging betalen. De andere vrijwilligers gingen eten en ik moest als enige voor mijn eten betalen. Ik ben nog nooit zo racistisch behandeld als die dag, door deze groep 'zwarte' mensen die zich op deze dag zouden moeten bezighouden met het leren over hun afkomst.

Op deze bijeenkomst sprak iemand van de stichting "Zwarte Piet Niet'. Ik had het vermoeden dat hij ter plekke moeilijke woorden verzon. Als dieptepunt vertelde hij de aanwezige kinderen dat als hun juf op school de klas versierde met Zwarte Pieten, ze eigenlijk zei dat ze alle zwarte mensen haatte en ze als slaven wilde zien (dit is echt niet overdreven, dit zei hij zelfs herhaaldelijk).

Na deze bijeenkomst heb ik hierover een discussie gehad met degene van wie de stichting was. Toen ik haar vertelde dat ik zelf gewoon Sinterklaas vierde barstte ze in tranen uit, ze vond het zo vreselijk dat ik dit in haar ogen denigrerende feest vierde. Ik heb het vrijwilligerswerk maar opgezegd. Erg jammer want er is nog veel werk te verrichten en het was voor mij zeer leerzaam. De verongelijkte en bozige sfeer mis ik echter niet.

Op mijn facebook word ik op het moment doodgegooid met statements over Zwarte Piet, en nu vooral van verongelijkte mensen die bezorgd zijn over de NL cultuur en het idee hebben dat hen iets dreigt te worden 'afgepakt'. Ikzelf vind Zwarte Piet niet iets negatiefs anno 2013, maar dat was het natuurlijk ooit wel. Niet voor niets hebben Pieten lang een Surinaams of Antilliaans accent gehad en werden ze vroeger ronduit 'negers' genoemd. Dit is hoe ik erover denk, maar ik leer nu dat er rond Sinterklaas en zijn Pieten wel 40 verschillende historische geschiedenissen zijn.

Op de kleuterschool 35 jaar terug was mijn juf er nogal ongemakkelijk mee, en tot ieders grote pret was ik, het enige gekleurde kind in de klas, een klein Sinterklaasje. Mijn getinte dochter draagt gewoon een Pietenpak, mijn Surinaamse beste vriend gaat ook als Piet naar zijn werk op 5 december. De les die ik ervan heb geleerd is: geef erkenning aan beide kanten. Ik ben ervan geschrokken hoeveel mensen zich serieus bedreigd voelen in hun eigen land door 'andere' gebruiken en daarom zo fel zijn op dit stukje feest. Ik weet nog niet hoe ik hierin kan erkennen omdat ik dat gevoel totaal niet kan plaatsen of herken. Maar dat zal toch moeten, net zoals ik wel begrip kan opbrengen voor mijn vroegere vriendin die zo verdrietig kon worden om Zwarte Piet. Ik zal moeten omdat ik graag wil begrijpen in wat voor land ik woon en met wie ik dagelijks te maken heb.