Dichterbij jou dankzij de Corona-crisis

Terwijl ik deze blog schrijf halen mijn jongens de speelgoedbakken, speelgoedkist en het Ikea-keukentje ondersteboven. Ik heb de Duplo-bak stiekem weggesmokkeld, zodat het zometeen niet opruimen tot in den treure wordt en echt werkelijk alles door elkaar ligt. Ze kunnen goed zelf spelen, zo samen. Zijn echt wel lief voor elkaar en hard. Heel hard voor elkaar, hard tegen hard, als echte broers. Het waren gekke weken en zometeen na de Meivakantie gaan we weer wennen aan een nieuw ritme. Wennen aan een nieuw normaal, aan met allemaal regels naar de opvang en naar school. En dan maar hopen dat het allemaal goed uitpakt. Ik vind het zelf echt wel spannend. Ik als pedagogisch medewerkster, van zometeen weer een volle babygroep. We gaan weer knallen! Een vrijheid die weer wat groter wordt, maar ook ons risico om ziek te worden wordt groter. En dat vind ik, mama van 2 jonge jongens dan weer niet zo fijn en best wel eng. 

Ik weet nog goed die eerste Corona-week. Eigenlijk de zwaarste. Dat hoor ik van iedereen. Ik heb echt onwijs moeten wennen. Ik wilde zo graag aan het werk. Ik vond het zo heftig om de hele tijd thuis te zijn, zo op elkaars lip te zitten. Vooral om even los te komen van Simon. Dat heb ik echt even nodig. Klinkt heel onaardig, maar ik wordt soms echt heel moe van mijn kleuter. Het is echt een lieve schat, maar de hele tijd bij elkaar zijn... dat geeft mij sinds de geboorte van Boris al onrust. En dat is best veranderd, door dit hele Corona-gebeuren. Ik heb er een stuk meer rust in gevonden. Gedwongen  de hele tijd bij elkaar. Zelfs weken niet naar supermarkt kunnen omdat wij niet fit waren. En na een paar weken werd het best fijn, vonden we onze draai en wen je eraan. Van lockdown naar slowdown naar  En nu moeten we we vanaf 11 mei weer wennen. 

Maar eerst Meivakantie. Ik ben toe aan vakantie! Alleen niet deze vakantie. Zelfs even niet aan onze geplande vakantie begin Juli met de caravan in Zeeland. Ik ben toe aan een vakantie met mijn lieve man. en zonder kinderen dan. We keken afgelopen week naar het programma Bed & Breakfast. Zo heerlijk kneuterig en heerlijk programma is dat., waar wij zo graag aan mee zouden willen doen. Er is alleen één dingetje; wij bezitten geen Bed & Breakfast. 

Maar het bracht mij wel op het idee om binnenkort (of over een hele lange tijd, maar het liefst binnenkort, als wij ooit weer een logeerweekend bij Opa en Oma aan durven) echt een keer naar één van die knusse B&B's te gaan. Heerlijk even eruit! En dat doen we nooit sinds we ouders zijn, wel apart, maar nooit samen. Echt nooit. We zijn één keer een heel weekend samen weggeweest maar dat was met vrienden. Op vakantie, met z'n twee. Daar kijk ik nu naar uit. Maar wel maximaal 3 nachtjes, anders wordt ik gek, gek van verdriet want dan mis ik onze boys weer.