De zomervakantie, week 1 -deel 1-

Ahaaaaa de zomervakantie *dromerige blik*; een periode vol rust, zon, ontspanning en luchtige boekjes lezen in de zon. Vooral even geen last van je collega's en weg met die deadlines. Op een terrasje met vriendinnen, veel biertjes met schijfjes citroen en zomerse salades. De waarheid is natuurlijk anders, ik héb helemaal geen collega's en de rust en ontspanning was aan het begin van de week ook even ver te zoeken. Het is kleuter zomervakantie, dat is echt iets heel anders.

Kamperen
Die zomervakantie is onvermijdelijk maar nadat ze meivakantie eigenlijk best was meegevallen, had ik goede hoop voor de zomervakantie. Mijn state of mind was ondertussen ook weer een stukje beter dus dat zou best fijn worden. Niet dus. Nou ja, die 1e week in ieder geval niet. Maar laten we eerlijk zijn, misschien komt het ook omdat ons huis op z'n kop staat en we geen keuken hebben.

In plaats daarvan heel veel stof en een kampeer-in-je-eigen-huis ervaring. En het wegbreken van 2 muren ging ook niet geruisloos. Marre zit in de woonkamer met d'r handen op haar oren aan t ontbijt. Ik scharrel in de woonkamer rond op zoek naar de schone glazen. Oja die staan in t afwasteiltje in de andere kamer. Door de herrie en de lekkere lagen stof wring ik me naar de andere kamer. Eenmaal terug in de woonkamer heb ik 2 glazen. Ow crap,...vergeten om de pasta zooi van gisteravond van de borden af te wassen...en weer terug. En toen was het water eraf, heerlijk!

Het is duidelijk, we moeten hier weg. De mensen die in huis aan t werk zijn, zijn hartstikke aardig, ruimen alles steeds op maar het voelt zo onvrij en vooral onhandig. We vluchten de 1e week de Haagse Hogeschool, de cheescake company en de bieb, de bioscoop en de speeltuin.

Grote school
Op de Haagse Hogeschool is het al zomervakantie voor de -meeste- studenten maar nog niet voor de docenten. Wat is er nu heerlijker dan bij papa op z'n werk te zijn? Marre draagt haar eigen rugzakje met een broodtrommel, dopper met HHS logo en een Ipad. Ik leef in de illusie dat ik toe kom aan het schrijven van een blog en heb mijn laptop meegenomen. Niet dus. M'n laatste blog is alweer 10 dagen geleden,...ja 10 dagen.

We worden geparkeerd in een ruimte waar de muur 1 groot whiteboard is. Schrijven en tekenen op de muur, wat een feest. We zeggen dag tegen de collega's van papa, pikken nog net een stroopwafel mee van een collega en gaan dan onze zomervakantie visie op de muur zetten. We tekenen palmbomen, bootjes, letters en gekke gezichtjes. Net als ik een foto wil maken van ons kunstwerk, heeft Marre het met de wisser al uitgeveegd. Voor zo ver de kunst van de dag.

Afspraak
Dan komt papa nog even langs voor een kus en knuffel voordat hij naar een afspraak gaat. We duiken allebei even achter een scherm en na een kwartier vraagt ze:"Wanneer komt papa terug van zijn...wat had hij ook alweer?".
"Papa had een afspraak met iemand"
"Wat is een afspraak?"
"Dat is als met iemand ergens over gaat kletsen"
Al deze informatie wordt even verwerkt en ik tik nog even een mailtje over m'n crowdfunding campagne. Geld inzamelen in de zomervakantie is best lastig en ik ben nog lang niet bij de zo gewenste € 3.000,-

"Mama, zullen wij ook een afspraak maken?"
Dat is goed en ze pakt haar whiteboardwisser-telefoon om me te bellen.
"Ik wil graag een afspraak met je maken" hoor ik aan de andere kant van de lijn
"Dat is goed hoor maar met wie spreek ik?"
"Je spreekt met mevrouw Marre..."
"Aha, ik heb vanmiddag om 13.00u wel tijd"
"Ok, tot straks mama op onze afspraak om 13.00u"

Ze verlaat de ruimte -op d'r sokken- en klopt aan.
"Hallo, wat gezellig dat je op onze afspraak kon komen"
"Waar gaan we dan over kletsen bij de afspraak" vraagt ze terwijl ze me serieus aankijkt.
Ik leg uit dat je bij een afspraak meestal vooraf een beetje afspreekt waar je over gaat kletsen.
"Dus waar wil je met me over kletsen?"
Ze denkt even na en zegt dan: "Ik wil graag kletsen over respect....."
Tsja.....ik was er even stil van.

Speeltuin
Naast gesprekken over respect, doen we in de zomervakantie gelukkig ook heel normale kleuter dingen zoals naar de speeltuin gaan. In de buurt hebben we een heerlijke speeltuin met een groot kasteel, kunstgras, voetbaldoelen picknicktafels en vooral veel ruimte. De zon schijnt dus met een tas vol eten en drinken richting de speeltuin. Ik neem een boek mee want let's face it, op een gegeven moment ben je niet meer nodig en moet jij jezelf nog uren vermaken terwijl zij met nieuwe kindjes speelt.

De speeltuin is een interessante plek om te kijken naar andere ouders. Je komt alle soorten tegen; de ik-vang-je-wel-op moeders die hun kind geen minuut -herstel, seconde- alleen laten want stel voor, de opa's en oma's die oppassen, de moeders die de energie hebben om naast hun eigen kids ook nog 3 buurkinderen weten te vermaken -repect hoor!

En dan zijn er ook nog vaders, sommige bewegen zich voort in de speeltuin alsof ze hier nog nooit zijn geweest. Je ziet ze denken, is dit nou een kantoortuin of een soort creativity lab? Ze nemen plaats op een bankje en bellen voortdurend. Hun kinderen zijn te herkennen aan dezelfde soort loafers -pastelkleurig want het is wel zomer natuurlijk- met van die kwastjes. En vaak een tikje formeel gekleed voor de speeltuin. Vorige week was het mijn lucky day, er was ook een hot daddy, jeuh! Een heerlijk exemplaar om 5 minuten gedachteloos naar te staren tot dat je een bal tegen je hoofd krijgt.
"Je moet even meedoen mama".

So far, so good. Het nieuwe buurjongetje werd gespot in de speeltuin en nadat ik het bemiddelingsgesprek had gedaan, waren ze druk aan het voetballen. Totdat.....ja hoe durfde ik het voor te stellen, we naar huis moesten! Werkelijk een monsterlijk en onmenselijk voorstel natuurlijk. Om veel drama samen te vatten, het heeft 45 minuten geduurd voor we weg waren uit de speeltuin. Toen merkte ik dat ik daar gewoon géén energie voor had. Voor die strijd tegen een kleuter die niet meer kon stoppen met huilen, helemaal over d'r toeren. En ik ergens tussen machteloos en verdrietig. We zijn uiteindelijk op t gras gaan liggen, heel dicht tegen elkaar aan. Een schokkend lijfje van het huilen met 1 hand hield ze haar fiets vast.

"Dit is niet zo fijn hè" fluisterde ik terwijl we daar in de zon op het gras lagen. "Nee, ik vind het ook stom"snikte ze. En toen we daar zo lagen, voelde ik dat we allebei meer ontspannen werden. De fiets werd losgelaten en ik voelde een handje in de mijne, zo lagen we daar lekker in de zon.

Morgen meer over onze 1e week zomervakantie...

Meer lezen? Ga naar Drukke Bende en lees over mijn burnout verschijnselen en m'n reis naar een relaxt en kleurrijk leven