7 jaar geleden
De vraag stellen, spannend
Soms moet je dingen van een afstandje bekijken, is dit er een van, wie zal het zeggen??
Vragen, ik moet het vragen. Nadat ik M de kinderen heb laten ontmoeten en ik een hele andere M heb gezien als die ik alle keren daarvoor heb meegemaakt moet ik weten wat er aan de hand is.
Ik vind het een slecht plan om het via de app of de telefoon te vragen, dus moet ik geduldig afwachten totdat we elkaar weer zien. Dat zijn maar een paar dagen, maar het lijken wel weken.
Gelukkig app-en we vrolijk verder en merk ik niets van wat ik eerder heb opgemerkt.
De kinderen vragen wanneer ze M weer gaan zien, want ze vonden hem wel erg aardig. Ojee dat had ik niet verwacht, zou dan alles eindelijk op zijn plek komen. Huisje is er bijna, kinderen die mijn vriendje leuk vinden, een redelijke vorm gevonden om met meneer om te gaan, oke een vast aantal uren lukt maar niet, ik wordt nog steeds lastig gevallen door die engerd en ben dood en dood moe, maar toch, er is een gevoel in me die me zegt dat het goed komt en dat ik de hele wereld aan kan.
Eindelijk is de dag aangebroken dat ik M weer ontmoet. Wat is dat toch, elke keer als ik hem zie krijg ik benen als pudding en springt mijn hart uit mijn lichaam. Als hij me kust dan vergeet ik de hele wereld en als hij dan ook nog wat liefs in mijn oor fluistert........
Als ik weer een beetje bij de wereld ben en we gezellig hebben zitten kletsen stel ik de vraag, jemig wat vind ik dit eng, eigenlijk wil ik het antwoord helemaal niet horen, ik ben zo bang dat M het niet ziet zitten en hij afhaakt, wat moet ik dan, ik ben zo verliefd, ik wil hem niet meer kwijt.
Weet je toen we naar het strand waren viel het me op dat je stilletjes was en je een beetje terug trok, hoe kwam dat??
M: ik wilde me niet opdringen, ik ben zo bang dat de kinderen mij niet zien zitten en dan kan wat we nu samen hebben niet verder gaan en dat wil ik niet, ik wil je nooit meer kwijt, ik denk dat ik van je hou!!
Slik, knipper, haal adem, haal adem, wat zegt hij nu: ik hou van je.
O jeetje, zover ben ik nog niet, ik ben verliefd, ja dat weet ik zeker, maar houden van heeft iets meer tijd nodig.
Ik kijk hem aan, haal diep adem en zeg: lieve M zoals ik het nu voel, wil ik je ook niet kwijt, ik vind je onwijs lief en van de kinderen mag je blijven, mocht het ons gegeven zijn dan zal ik van je houden, ik beloof het.
Echt lang kijken we elkaar niet aan en zoenen er wat op los.
Nu hij de kinderen heeft ontmoet en een beetje een beeld heeft gekregen, praten we over hoe het nu verder moet en hoe we het gaan aanpakken. Het zal niet mee vallen, het zal heel zwaar gaan worden, maar we gaan het proberen.
De aankomende week komt M vaak bij ons langs, hij blijft eten en helpt met inpakken van de spullen, ik zie aan de kinderen dat ze hem geweldig vinden, hij is best wel een boefje geweest en van die verhalen kunnen ze zo genieten, ook zijn humor wordt gewaardeerd en als beloning krijgen M en ik te horen dat hij best wel eens een goede vader kan worden.
Slik.......
Hoe kan het toch dat hij maar 22 is, hij ziet er zo uit, absoluut, zijn baardje maakt hem gelukkig wat ouder, maar de wijsheid die hij heeft, waar komt dat vandaan? Ik ben verliefd op een jongeman die er goed uit ziet, super lief is voor de kinderen, humor heeft, geduld, maar vooral zo rustig is, als ik tegen hem aan kruip op de bank, dan kan de chaos in mijn hoofd een plek krijgen door de rust die hij uitstraalt en die rustige ademhaling en hartslag, dit wil ik nooit meer missen.
Lieve M zal ik dan toch van je houden????