De verplichting die Kraambezoek genoemd wordt...

Het is hartstikke lief dat iedereen langs wil komen om onze pasgeboren baby te bewonden, normaliter zou dit ook heel gezellig zijn, maar onze baby huilt, schreeuwt, gilt en huilt nog meer. Nadat alle clichés de revue gepasseerd hebben, met de conclusie dat huilen er nou eenmaal bij hoort, plannen we toch maar wat kraambezoek in.

|| Verbazing || 
Waar ik mij zo ontzettend over kan verbazen is hoe het kraambezoek met de kersverse ouders omgaat. Zou er niet gewoon wat meer begrip kunnen zijn? Dat het niet allemaal een roze wolk is en dat we dus niet altijd op bezoek zitten te wachten?

Hieronder zet ik een aantal ervaringen met kraambezoek op een rij. Herkennen jullie dit?

|| Ervaringen || 
1. Dat het kraambezoek onderling tegen elkaar zegt; geef mij de baby ook maar even! En binnen mum van tijd zit de baby, die een paar dagen geleden nog in mijn buik zat, al bij de volgende persoon op schoot. Ik ontplof van binnen en zit op het puntje van mijn stoel. Kun je niet gewoon “kijken” naar mijn baby?

2. Dat een verre kennis je opbelt en zegt; a.s. maandagavond zijn we in de buurt, dus we komen rond 19.00 uur even langs om jullie baby te bewonderen. Mijn gedachten slaan op tilt. Jullie zijn in de buurt, dus jullie willen even langskomen? Mijn baby is nog niet eens een week oud! En ook nog op een tijd die jullie bepalen? Ben je gek geworden? Ik antwoord heel netjes; och, we hebben dan al bezoek, helaas.

3. Dat het kraambezoek twee kleine kinderen meeneemt om mijn baby te bewonderen, mijn baby van maar liefst 3 weken oud. De twee kinderen zijn ongeveer 3 en 6 jaar oud en hebben alles bij elkaar gegild en gerend.

|| Fantasie ||
Ik verbaas me zo over kraambezoek. In gedachten fantaseer ik over de tekst “kraambezoek is niet gewenst” op het geboortekaartje, bij een eventueel tweede kindje. Erg he..