De toetsenbordhelden

Vandaag kwam ik de term 'toetsenbordhelden' tegen en ik vond 'm fantastisch! Ik zal uitleggen wat toetsenbordhelden zijn; dat zijn mensen die veilig vanachter de laptop/tablet/telefoon ongezouten hun mening geven en daarbij vaak andere mensen kwetsen. Hierbij kan je onder andere denken aan de borstvoedingsmaffia. Of iets algemener de 'bemoeimaffia'.

Onlangs las ik een verrassend en verfrissend stuk van Vala van der Boomen, die schreef een stuk over borstvoeding. In dit stuk zaten ook wat wetenschappelijke onderzoeken en ik vond het een verademing om te lezen. De reacties die ze hierop kreeg waren niet mals en werd publiekelijk afgeslacht. Wat een waanzin, hoe durven sommige mensen te oordelen en te veroordelen. En toen kwam ik ook de term toetsenbordhelden tegen.

Want dat zijn het; veilig onder een dekentje op de bank iemand een veeg uit de pan geven zonder dat iemand ze daar op aanspreekt. Of nou ja, er zijn genoeg anderen die een andere mening zijn toebedeeld en die dan weer vinden dat sommigen niet zo hard moeten (ver)oordelen. En zo ontstaat er een discussie. Ik vind een discussie vaak niet erg, integendeel zelfs. Met discussies krijg je vaak leuke gesprekken en kan je zelfs van mening veranderen met de juiste argumenten. Helaas zijn de meeste discussies op social media een kwestie van spuien wat je er al dan niet van vind en dan vooral een ander kwetsen. 

Nu ben ik ook niet de stilste en in de familie noemen mij ook wel 'olifant in een porseleinkast'. Ik betrap mij erop dat ik ook vaak zeg voordat ik denk en soms moet ik (geheel terecht) mijn excuses aanbieden voor iets dat ik eruit heb geflapt. Maar iemand 'anoniem' kwetsen met bepaalde opmerkingen? Nee, dat gaat mij een stap te ver. 

Wat ook goed in dit stuk past zijn de reacties die volgden op een blog die hier op Mamaplaats stond en via een link op Facebook. Ik kan het stukje helaas niet meer vinden, maar het ging over een vrouw die al een kind had en daar erg blij mee was. Ze was ook nogal gesteld op een leven vol (financiële) vrijheid en verre vakanties. Dat ging allemaal prima met 1 kind. Toen bleek ze zwanger van de tweede. En dat wilde in ieder geval haar partner niet. Dus overwogen ze een abortus. 

Ook deze vrouw werd publiekelijk aan de schandpaal genageld. De ene opmerking was nog venijniger dan de andere. Ik schrok echt oprecht van sommige reacties en bedacht mij wat iemand het recht geeft om op deze manier iemand zo ontzettend te kwetsen. Ik heb heel lang nagedacht of ik op het stuk wilde reageren en met welke woorden. Uiteindelijk heb ik wel gereageerd. Misschien meer uit medelijden maar ik kon het ook niet langer aanzien. Ik heb haar namelijk een hart onder de riem gestoken. Niet alleen vond ik het onwijs dapper dat ze haar gevoelens zo durfde bloot te geven maar ook vond ik het dapper dat ze om advies vroeg. Daarnaast vind ik dat iemand zelf mag beslissen of een zwangerschap al dan niet wordt afgebroken. Om welke reden dan ook. Als dat is omdat je dan gewoon nog naar verre oorden op vakantie kunt? Prima, een eigen keus. En ja, er zijn duizenden vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen of in allerhande trajecten zitten. Maar moet je dan een kind op de wereld zetten die je eigenlijk niet wil? Vind het een goede vraag om over na te denken. 

Ik merk dat ik zo langzamerhand zo ontzettend moe wordt van de toetsenbordhelden. Als ik een link naar een blog voorbij zie komen en ik zie dat het een 'discussie-gevoelig' onderwerp is ben ik al geneigd om het stuk over te slaan en al helemaal de reacties op de blog. En dat is gewoon echt jammer. Er is een hoop talent in de blogwereld en heel veel blogs zijn onwijs goed geschreven en vaak ook verfrissend en verhelderend. Door de toetsenbordhelden worden deze blogs straks een zeldzaamheid. Maar ik ben bereid om voor behoud van goede blogs te strijden. 

Via deze weg een hart onder de riem voor Vala, geen idee of je dit bericht ontvangt; ga door met schrijven, ik lees (bijna) alles met plezier en laat je niet kisten door wat anderen te zeggen hebben. Al weet ik dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan, ik wil het toch gezegd hebben. Een digitale knuffel voor jou!

Een berichtje voor de toetsenbordhelden (voel je aangesproken indien nodig): Kunnen we gewoon voor eens en voor altijd iedereen respecteren? Je mag best je mening geven maar kwets een ander daarmee niet. Luister ook eens naar de argumenten van een ander voor dat je (ver)oordeelt en denk eens na over wat je bij een ander aan kan richten. Het kost sommigen al moeite om gevoelens uit te spreken of om een mening te geven. Het zou de wereld op social media zoveel aangenamer maken. Alvast dank!