De tijd staat ons goed moeders!

Waar ik ook veel ouders hoor: "Goh, ik vind het eigenlijk wel heerlijk hoor als ze naar school zijn, zo fijn die tijd voor mijzelf, ik kan niet wachten tot hij/zij 4 is", vind ik het persoonlijk echt heel stom, saai en eenzaam haha... Oftewel #legenestsyndroom

"En nee, deze gedachten gaan niet alleen nu door mij heen vanwege de extra hormonen maar die heb ik altijd. Dus."

OERMOEDER

Deze oermoeder (zo werd ik laatst genoemd) vindt het gewoon moeilijk en tof tegelijk om te zien hoe snel onze boys groot worden. Ik kan mij Jenoah zijn eerste schooldag nog zo goed herinneren en die gaat na de zomervakantie alweer naar groep 3. GROEP 3!  

GROEP 1

Nu heb ik sowieso moeite met veranderingen en de tijd. Ik heb en haat liefde verhouding met de tijd. Teveel nadenken over dingen en dan vooral over het verleden. Hoe leuk het was, dat ik soms zelf nog wel eens kind zou willen zijn, mooie herinneringen aan “vroeger”, familieleden die er niet meer zijn en hoe snel het dus allemaal wel niet gaat. 

En nee, deze gedachten gaan niet alleen nu door mij heen vanwege de extra hormonen, maar die heb ik altijd. Dus.

"Ik bedoel waar ging het mis? Sinds wanneer wordt er U tegen mij gezegd? U, mensen, U!"

En nu Jesiah dus naar groep 1 gaat, denk ik steeds; kak heb ik wel genoeg van hem genoten deze afgelopen 4 jaar? Genoeg tijd en aandacht voor hem gehad? Wel veel leuke dingen met hem gedaan? Hem al genoeg mee kunnen geven en leren? En bovenal dat ik hem gewoon heel erg zal missen overdag, mijn blije ei!!! 

HAAT- LIEFDEVERHOUDING

Goed, mijn haat-liefdeverhouding met de tijd. Buiten het feit dat de kids zo snel groot worden, vind ik het ook heftig dat ik zelf grijzer word (letterlijk). Ik bedoel waar ging het mis? Sinds wanneer wordt er U tegen mij gezegd? U, mensen, U! Sinds wanneer zeg IK ineens "vroeger was alles beter"? Hallo dit zeggen alleen zure oude mensen (dacht ik altijd), maar nu schrik ik ervan dat ik dat zelf wel eens denk. Hoezo maak ik mijzelf ineens zorgen om "de jeugd van tegenwoordig". 

Ik had ook heel erg veel moeite met 30 worden. Maar inmiddels ben ik 32 en valt het allemaal wel mee. Voelde een beetje als alle commotie 19 jaar terug, het jaar 2000. Weet je nog, toen de wereld soort van zou stoppen met draaien. Maar kijk ons nu eens. Still alive and kicking!

STILL ALIVE AND KICKING

De tijd, tja het blijft een dingetje. Net als de hele discussie rondom zomer- wintertijd. Ik hoop dat ik alle gezondheid 100 mag worden. Dan is 32 niks! Een lekkere grijze jonge blom ben ik dan of niet?! De tijd is ook echt iets heel moois. Hoe bijzonder is het om onze kids en onszelf te zien groeien, op welke manier dan ook! Ik ben blij met de persoon die ik tot nu toe ben, blij met alle kennis en ervaringen die ik de afgelopen jaren heb opgedaan. Om nog maar te zwijgen hoe TROTS ik ben op deze boys en de kleine persoontjes die ze zijn. En ik weet zeker dat de tijd nog veel meer mooie en bijzondere dingen voor mij in petto heeft. De tijd staat ons goed moeders. Zie ons dit allemaal even rocken, hoe moeilijk het soms ook is. Still alive and kicking!