De roze wolk, maar waar was die gebleven..?

Vanaf het moment dat ik een positieve zwangerschapstest in mijn hand had voelde ik mij intens gelukkig! En vanaf het eerste moment dat ik ons babymeisje Candice in mijn armen had zat ik op een hele grote roze wolk. Onze eigen grote bubbel vol geluk en wat waren we aan het genieten. De maanden die daarop volgden ook.

Ik herinner me nog de vragenlijsten die je als kersverse moeder op het consultatiebureau dient in te vullen. Wat erg, dacht ik dan altijd. Moeders die niet dit geluk ervaren wat ik voel. Op elke vraag kon ik antwoorden dat ik mij heel gelukkig voelde en alles goed aan kon!

Maar ik besefte mij ook dat het heel goed is dat het consultatiebureau dit doet en een postnatale depressie iets is wat je absoluut niet moet onderschatten. Maar voor mij een “ver van mijn bed show.”

10 maanden heb ik volledig borstvoeding gegeven. Ik was niet emotioneel toen ik ging stoppen, maar er gewoon klaar mee. (Laat ik voorop stellen dat ik erg dankbaar ben dat ik het 10 maanden heb mogen doen en ik heb genoten van elk moment echt!) Candice kreeg op dat moment veel tanden en ze werd onrustig aan de borst. Tijd om te stoppen vond ik.

Ongeveer 1 maand later begon ik me steeds somberder te voelen. Als echte optimist merkte ik al snel dat ik het steeds moeilijker vond om de positieve dingen te zien in het dagelijks leven. Voelde mij regelmatig verdrietig, warrig, vermoeid en ik ervaarde veel taken als erg zwaar. Ook viel ik een paar kilo af doordat ik totaal geen eetlust meer had.

Alles in mij zei dat het vast een burn-out zou zijn. Mijn werk als ondernemer is erg druk en dit vraagt heel veel energie van mij. Maar ook mijn passie... Wat is er toch aan de hand met mij?

Totdat mijn moeder mij wees op een podcast dat ging over een post-weaning depressie. Nog nooit van gehoord... Ik herkende mijzelf hierin en ik kon mijn klachten een naam geven. Zoals in de podcast wordt gezegd: “als je stopt met borstvoeding droogt niet alleen je melk op, maar ook het gelukshormoon dat vrij komt bij elke voeding.”

Ik heb heel veel gepraat over mijn gevoelens met de mensen die het dichtst bij mij staan en ik ging vooral dingen doen waar ik heel blij van word. Al snel ging ik mij beter voelen, gelukkiger, energieker, ik ging beter slapen en de eetlust kwam terug.

Er is iets wat ik graag met jullie wil delen! Heb je een vriendin, familielid, collega of kennis die lang borstvoeding heeft gegeven? Houdt haar een beetje in de gaten en check of het oprecht goed met haar gaat! Na een half jaar houden de invulformulieren wel op bij het consultatiebureau en ik had oprecht nog nooit over deze vorm van depressie gehoord.