De prachtige vieze nagels!

De mensen die mij kennen weten dat ik niet vies ben van een mooi kleurtje of glittertje op mijn nagels. Mijn nagels zijn van nature erg slap en worden heel snel vies. Omdat ik voor mijn werk met klanten te maken heb lakte ik mijn nagels al regelmatig, maar dat liet snel los of ik had weer eens geen geduld om het goed te laten drogen. Sinds ik gellak (met verstevigend laagje) op mijn nagels heb is dat probleem helemaal opgelost. Thanks to Nagelsalon bij Esther! Zij maakt elke keer weer de mooiste creaties. En bovendien ook een fijn momentje voor mezelf. Win-Win!

De meiden vragen dan ook met enige regelmaat of ze ook een keer naar Esther mogen. Bij Eva is het antwoord standaard: Als je oud genoeg bent. Bij Nynke daarentegen is het antwoord; Als je überhaupt nagels hebt.....

Die nagels van Nynke.... of zeg eigenlijk maar; die vingertoppen. Jeetje wat zien die er gehavend uit. Er wordt tot bloedens toe aan velletjes geplukt, nagels worden gebeten tot het niet meer korter kan. Ik hoor mezelf regelmatig dreigen dat ik haar verplicht handschoenen laat dragen als ze er niet mee stopt. Of dat ik de juf even ga vragen of ze er ook op wil letten. Natuurlijk is dit niet de bedoeling dus gaat ze er direct mee stoppen... zegt ze.

Maar het besef dat er een reden voor het plukken en bijten is komt bij mij meestal pas wat later. Het zijn vooral de zorgen dat heel haar vingers naar de knoppen gaan.  Een nog grotere zorg; hoe kan ik haar helpen er vanaf te komen? Via Esther heb ik een hele fijne lotion die ze gebruikt om haar handen te verzorgen. Maar dat gaat het plukken helaas niet tegen. Het is echt de stress die we eruit moeten zien te krijgen. Maar hoe? Helaas heb ik dat antwoord nog steeds niet gevonden. Dit is echt iets wat ze zelf zal moeten doen, uiteraard met alle hulp die we haar kunnen bieden. Maar de focus leg ik er niet meer op, want ik kan me ook voorstellen dat ze gek wordt van zo'n moeder die continu bezig is met jouw zaken.

Afgelopen week kwam Nynke thuis van het hockey, ik keek naar haar handen en zag... vieze nagels!!! Dus ik riep Nynke bij me, je zag in haar ogen dat ze zich afvroeg wat er aan de hand was. Ik zei: Je hebt vieze nagels!!!! Vertwijfeld zag je haar naar haar handen staren. Nog voor ze iets kon zeggen riep ik hard: JE HEBT NAGELS!!! 

Er waren nagels, je zou ze zo kunnen lakken. Ook geen wondje of losse velletjes te zien.

Ik gaf haar een dikke knuffel en vertelde hoe fijn ik vond om te zien dat het goed met haar gaat. En wat kan mij die viezigheid van het hockeyveld schelen. We wassen toch 100x per dag onze handen. 

Die mooie vieze nagels zorgden er voor dat mijn hart een sprongetje maakte!