De ploppende-darmen-en-navels-blog

Best verwarrend, als je stiekem wel een wens voor een derde kindje hebt, ondanks dat de kans zeer klein is vanwege betrouwbare anticonceptie (Mirenaspiraaltje). Soms ploppen mijn darmen zo hevig dat het zelfs met de handen aan de buitenkant van de buik voelbaar is. Ja, echt waar! Ik fantaseer er dan lekker op los. Dat ik zo in een aflevering van 'I didn't know I was pregnant' kan. Dat ik eindelijk een misselijkheid-loze zwangerschap heb, waar ik tot nu toe fluitend doorheen ben gekomen (ik voelde de eerste echte babyplopjes pas na de 20 weken, bij beide zwangerschappen. Misschien voelde ik ze pas zo laat omdat ik zo gewend ben dat mijn darmen zo rumoerig zijn en het nooit zo goed van elkaar heb weten te onderscheiden...). Maar helaas. Er zijn al enkele jaren verstreken sinds ik die eerste fantasie had, van: 'zou het?'. En er is nog geen plotselinge baby verschenen. Misschien moet ik die plopjes van mijn darmen maar koesteren. Geen hoop uit putten, maar juist mooie herinneringen mee naar boven halen. Jaaaaaa, zo voelde dat! Die eerste vlinderzachte beweginkjes van die kleintjes in mijn buik.... *smelt*

Van ploppende darmen kan ik zo de oversteek maken naar ploppende navels...! Vroeger had ik een hele diepe navel. Zo diep dat ik bij flink graven nog steeds niet de bodem kon vinden. Zeer verbaasd was ik dan ook dat mijn oudste het voor elkaar kreeg om al redelijk vroeg in de zwangerschap mijn navel er vanuit de binnenkant hélemaal naar buiten gedrukt te krijgen! Wat een rare bobbel! Hij was door strakke truitjes heen te zien. Na de zwangerschap is hij gelukkig weer verdwenen, maar zo'n diepe navel als ik vroeger had, heb ik nooit meer gekregen. En toen werd ik zwanger van nummer twee en die kreeg het voor elkaar om hem nóg verder naar buiten te duwen. Ik leek Lotte wel, van die Zweedse kinderserie van vroeger, die een navel als Pinokkio's neus had, en als ze daarop drukte, dan kon ze onzichtbaar worden. Ik plakte er tape overheen om strakke truitjes een beetje fatsoenlijk eruit te laten zien. Zo erg was het. En na die zwangerschap is mijn navel voor altijd een 'outie' gebleven. Ja, je leest het goed: ze hebben er zelfs termen voor: een innie is een gat als navel, een outie is een naar buiten gekeerde navel....! Sommige hebben het al vanaf hun geboorte. Ik heb het dus aan de zwangerschappen overgehouden. Misschien toch een klein navelbreukje opgelopen ofzo.... Maar ik heb niks te klagen, hoor! Ik heb liever een outie, dan een tijgervelletje van de striae. Of een blubberbuikje van overgebleven vel. Dat heb ik beiden dan weer niet. 

PlopperdeplopperdePLOP!

Voelen jullie ook wel eens je darmen ploppen en vinden jullie dat ook lijken op babyplopjes? En hoe zien jullie navels eruit? Hebben jullie innie's of outie's? :-)