De oudste en jongste in het gezin

Waar mijn ouders mij vroeger echt mee op de kast konden jagen ? Door één van de volgende uitspraken te doen:''Jij bent de oudste, dus je moet het goede voorbeeld geven'' of:''Je ben de oudste, dus dan moet je ook de wijste zijn'' Deze uitspraken heb ik als kind  regelmatig gehoord en omdat het bij mij zoveel ergernis opwekte, besloot ik toen al dat ik zoiets later nooit tegen mijn oudste kind zou zeggen.

Niets is minder waar, want dertig jaar later hoor ik mezelf deze uitspraken tegen onze oudste dochter  herhalen. Helaas;op de één of andere manier gaat het vanzelf: de jongste lijkt nog zo klein en moet een soort van 'beschermd' worden. Niet helemaal eerlijk, want de jongste is nu bijna vier jaar en zie ik als een ukkie pukkie, terwijl ik de oudste op dezelfde leeftijd zag als 'al best wel een grote meid'

Wat dat betreft is de rol als oudste kind binnen het gezin niet altijd even makkelijk: ze moeten het goede voorbeeld geven en het spits met alles afbijten. Bij de 2e,3e of misschien zelfs 4e gaat mama met alles vaak een heel stuk relaxter om, iets wat zeker in het voordeel is van jongere broertjes of zusjes.

Begrijp me niet verkeerd: ik heb aan bovenstaande absoluut geen trauma overgehouden, maar fijn is anders. Alhoewel er wel één voordeel was: ik mocht soms 'stiekem' nog even opblijven en dan kreeg ik een 'grote koek'. Een mierzoete herinnering...