4 jaar geleden
De osteopaat!
Toen Senn pas een paar maandjes oud was, gingen wij voor het eerst met hem naar de osteopaat. Dit werd ons aangeraden omdat Senn met nogal een snelheid en een navelstreng om zijn nekje ter wereld is gekomen. Hierdoor zou het dus best zou kunnen zijn dat er iets in zijn nekje of lichaampje dwars zou zitten en onrust veroorzaakte bij hem.
Aangezien Senn zoveel huilde en absoluut niet te troosten was, besloten wij het te proberen. Helaas was het niet de oplossing omdat wij er niet veel later achter kwamen dat Senn koemelkallergie en reflux had, toch gaf het hem iets rust. En ons ook, we konden een halfuur genieten van een tevreden baby bij de osteopaat ;) Toen Senn rond de 9 maanden was, gingen wij opnieuw naar de osteopaat, hij zat gewoon nog niet lekker in zijn vel. Ondanks dat wij zijn voeding en medicatie op orde hadden.
Zijn lichaampje zat inderdaad wat in de knoop en de osteopaat zei nog tegen ons, niet verbaast opkijken als hij nu ineens snel gaat zitten hoor! En verrrek! Binnen twee weken kon hij ineens zelfstandig zitten, HOERA! Dit was overigens niet de intentie van het bezoekje aan de osteopaat, maar blijkbaar gaf het Senn toch meer ruimte om te ontwikkelen.
Pas weer veel later gingen wij nog eens naar de osteopaat, toen Senn ruim twee jaar was. Onze nachten waren nog steeds gebroken, Senn sliep slecht en het begon ons echt op te breken. Onder het mom van: baat het niet, schaadt het niet, gingen wij hiervoor naar de osteopaat. Toevallig liepen wij tegelijkertijd ook bij de kinderfysiotherapeut en de orthopedisch chirurg voor Senn zijn armpjes, hij kon namelijk zijn onderarmen niet draaien vanuit zijn elleboog (dus hij kon zijn handpalmpjes niet naar boven draaien). Het was compleet geblokkeerd en er werd gedacht aan een vergroeiing van zijn armen, dit zou geopereerd moeten worden wanneer hij uitgegroeid zou zijn, dus voor nu werd er afgesproken dat wij een jaar later terug zouden komen om te kijken hoe het ging. Tenslotte wisten zij deze diagnose ook niet zeker, erg handig ;)
Dit kwam dus ter sprake bij de osteopaat en zij vroeg ons of ze even mocht voelen. Tuurlijk! Een beetje gefrummel, een beetje getrek, een beetje masseren en hoppa. Hij kon zijn armen weer draaien! Uiteraard stijf en stram, maar hij kon het. Wat bleek? Je hebt tussen de botten van je onderarmen een peesplaat zitten en deze zat heel strak bij Senn, dit blokkeerde de beweging.
Nu, met veel masseren en veel oefening komt hij al stukke verder! Hoewel hij zelf deze beweging nog niet gewend is, hij heeft andere truckjes aangeleerd om toch alles te kunnen doen haha, kan hij het dus wel.
Lang leve de osteopaat!
Liefs, Erin
