De ontmoeting met Jurre. Laatste deel

Nu wij als gezin compleet zijn is het tijd om 'ons' even onder de loep te nemen. Of nog beter, even uit mijn leven stappen en vanaf een afstand alles bekijken. 

In de voorgaande delen heb ik de afgelopen 3 jaar in mijn hoofd weer afgespeeld. Als de dag van gister herinner ik mij onze eerste ontmoeting. Met heel veel liefde kijk ik terug op de afgelopen jaren. Voor familie en vrienden soms moeilijk te volgen aangezien alle gebeurtenissen zich razendsnel opvolgden. Binnen 3 jaar zijn we gaan samenwonen, trouwen en kregen 2 prachtige dochters. 

Maar ik ben gelukkiger dan dat ik ooit ben geweest. Ik ben in het verleden ook wel gelukkig geweest in bepaalde relaties maar dit is ultiem geluk. Hier kan niets tegenop. Degene die hier mede verantwoordelijk voor is, dat is Jurre. 

Jurre heeft een eigen bedrijf. Als zzp'er gaat hij van klant naar opdracht naar project. En dat 6 dagen in de week. Soms 7 als het tegenzit. En als het echt tegenzit zijn het 7 lange dagen en zie ik hem alleen 's ochtends. Hoort erbij denk ik dan. Hij is trouwens nog nooit een ochtendmens geweest. In tegenstelling tot mij. Ik ben bijvoorbeeld in staat om 's ochtends om 7.00 uur te vragen wat hij 's avonds wil eten. Hij niet. Hij heeft minstens 8 koppen koffie nodig om enigszins aanspreekbaar te zijn. Ik laat mij er niet door weerhouden en klets vrolijk tegen hem aan. Geen idee wat hij ervan meekrijgt. Ik bel hem altijd 's middags en herhaal gewoon wat ik die ochtend heb gezegd en gevraagd. Het is dan vaak na 15.00 uur dus dan is de kans groot dat hij bij zijn positieven is. 

Mijn allereerste blog die ik hier schreef ging over Moederdag en dat ik dat zo'n teleurstelling vond. Ik schreef het stuk met een knipoog, want ik weet natuurlijk al langer dan vandaag hoe Jurre in elkaar zit en de eigenschap 'attent zijn' is hem niet toebedeeld. En dat is niet erg. Hij heeft namelijk genoeg andere kwaliteiten om het gemis aan attent zijn te compenseren. Voor Vaderdag deed ik gewoon wat ik moest doen; hij mocht uitslapen en samen met Sara hebben we een cadeautje gekocht. Hij kreeg een nieuw koffiekopje, de andere was kapot gevallen. Ook heeft Sara een mooie tekening gemaakt. Zachtjes maakten wij hem wakker en gaven zijn cadeautjes. Ondanks dat hij nauwelijks aanspreekbaar was zag ik toch die twinkeling in zijn ogen. Die twinkeling waar ik destijds zo verliefd op ben geworden.

Jurre is ook nog eens heel erg handig. Ik las ooit eens ergens: "Als papa het niet kan maken kan niemand het". Dit is zo ontzettend op hem van toepassing! Kan een auto uit elkaar schroeven en weer in elkaar zetten, heeft ons bed getimmerd en ga zo maar door. Als hij iets wil en hij kan het niet kopen, dan maakt hij het 'gewoon even'.

Maar laten we het huwelijk en bijbehorende echtgenoot niet volledig romantiseren. Ook Jurre heeft zijn onhebbelijkheden en vervloek ik hem zo af en toe. Een van zijn onhebbelijkheden is dat hij altijd, en dan ook echt altijd, te laat is. Iedereen moet er standaard een uur bij tellen. Dus als hij zegt dat hij om 18.00 uur thuis is weet ik bij voorbaat al dat hij dat niet gaat redden. In het begin vond ik dat verschrikkelijk en kon ik daar best boos over worden. Ik weet nu beter. Gelukkig. Zorgt voor een hoop rust. Maar dat maakt ook dat we bij familie en vrienden ook nooit op tijd zijn. Ik ben het type; beter 10 minuten te vroeg dan 5 te laat. En dan trouw je met een 'te laat komer'. Mooie combi. Al moet ik toegeven dat ik steeds vaker moet racen tegen de klok om op tijd te zijn. Voor het gemak geef ik de kinderen de schuld. Er is namelijk altijd wel een poepluier, een kotsparade of zoekgeraakte schoen. 

Ondanks dat hij altijd te laat thuis is vergeet ik altijd alle zorgen zodra hij binnenkomt. Die glimlach en de bijbehorende twinkel in zijn ogen. Hoe moe hij ook is, de twinkeling blijft. En dat vind ik zo tof om te zien. Dat maakt dat ik nog steeds verliefd ben. En als hij belt dat het toch nog later wordt vind ik dat niet erg omdat ik dan toch nog even Netflix kan kijken, maar voel toch ook de teleurstelling. We zijn niet van het knuffelige, maar wil hem wel graag om mij heen hebben. En de vertedering als hij naar zijn prinsesjes kijkt. Hoe verliefd je dan kan zijn. Niet alleen op hem als man, maar ook als vader. 

Kortom: hij is uniek, mooi, lief, grappig, zorgzaam, handig, bijzonder, speciaal en exclusief voor mij. Verliefd ben ik nog steeds, gewoon naast het 'houden van'. Ik laat hem nooit meer gaan.