Snap
  • Mama

De ontmoeting met Jurre

Zoveel blogs over mijn kroost. Tijd voor deel 1 van de ontmoeting met Jurre.

42 blogs over mijn leven, over Sara en Iris, zwangerschap en meer. Zelfs een blog over Boef. Maar nog nooit een blog over de liefde van mijn leven;Jurre. En hoe hij mijn echtgenoot is geworden. 

Laten we bij het begin beginnen.

Het is zaterdag 8 september 2012. Ik pas op het huis van vrienden die op vakantie zijn. Anderhalve maand geleden verbrak ik een relatie die 4 jaar heeft geduurd. Wat mij betreft was het tijd voor een nieuwe liefde. Of scharrel. Ik dacht altijd een beetje sceptisch over online daten. Zoveel websites. De een gratis, de ander betaald, welke moet ik kiezen. Uiteindelijk koos ik voor eDarling. Na het aanmaken van een account moest ik mij eerst door een 'psychologische test' heenwerken. Bijna een uur later kon ik mijn profiel afronden en zou ik direct een aantal matches te zien krijgen. Op goed geluk begon ik zo links en recht wat profielen aan te klikken en contact te leggen. Eigen vragen mag je nog niet stellen, je moet eerst door 'verplichte' vragen heen. 

Toen kwam het profiel van Jurre tevoorschijn. Een wazige foto en een summiere en standaard tekst in zijn profiel. Ach, ik had een wijntje, muziek stond aan en ik was nog niet moe. Die beslissing en de daarop volgende klik op het profiel veranderde mijn leven. 

Nadat wij door de verplichte over-en-weer vragen heen waren konden we gaan chatten. Maar voor niets gaat de zon op. Dus of ik eerst even mijn lidmaatschap wilde betalen ad. € 160,00... Oke, de antwoorden die Jurre gaf waren gewenst en klonk goed. Laat ik de sprong maar wagen. Daarop begonnen we te chatten, blijkbaar voelde het voor hem ook goed. Ondanks dat mijn profielfoto nog niet was goedgekeurd. Wie weet was ik wel een vies oud mannetje, hahaha! Het chatten duurde uiteindelijk tot in de vroege uurtjes. Totdat ik mijn ogen niet meer kon openhouden en met iPad en al in slaap viel. 

De volgende ochtend gingen we verder per SMS en al gauw kwamen we tot de conclusie dat wij elkaar wilden zien. Dezelfde dag nog indien mogelijk. Hij woonde in Friesland en het was naar mij ongeveer een uur rijden. Zo ergens in de loop van de middag zou hij er zijn. Ik moest eerst de honden nog uitlaten dus dat kwam goed uit. En hij wilde wel eerst een foto van mij ontvangen, wie weet was ik echt die oude viezerik. Onderweg naar het bos kreeg ik een 'selfie' (dat woord bestond toen volgens mij nog niet eens) van hem en dat beviel heel goed! Beter dan die wazige profielfoto's. Ook stuurde ik mijn 'selfie'. Gelukkig waren we allebei blij met wat wij zagen. 

Het moment was daar... Hij kwam er echt aan! Ik deed de deur voor hem open en mijn eerste gedachte was: jij bent van mij, voor altijd. En hoewel het begin wat ongemakkelijk was, werd het per minuut makkelijker, gemoedelijker en aangenamer. We gingen eerst naar het bos. Ik had oppashonden en Jurre had ook een hond (Boef, die is nog steeds bij ons). Daar stelden we elkaar vragen en kletsten we heel wat af. Daarna was niet zozeer de vraag OF we nog gingen eten, maar WAAR. Dat het gezellig was, was inmiddels wel duidelijk. 

Het was nog warm die dag, dus we gingen bij de Italiaan op het terras zitten. We bestelden eten, maar omdat we zoveel aan het praten waren hebben we ons eten niet aangeraakt. De avond vervolgden we op een ander terras, onder het genot van een drankje. Beiden waren we ervan overtuigd dat de liefde niet voor ons was weggelegd en kinderen waren ook niet aan ons besteed. Al pratend zeiden we tegen elkaar dat we best wel kinderen wilden, maar dan met de juiste persoon. 

Inmiddels was het 2.00 uur geweest en gingen we naar mijn tijdelijke huis. Daar op de bank kwamen we tot de conclusie dat hij maar niet meer naar huis moest gaan. 's Ochtends moesten wij allebei werken, maar konden geen afscheid van elkaar nemen. Inmiddels over op whatsapp en zo kwamen we de dag door. 's Avonds zou hij weer komen. En zo verliep de rest van de week hetzelfde. Ik was inmiddels ook al bij hem thuis geweest en samen kwamen wij tot de conclusie dat we niet meer zonder elkaar konden en ook de hond was verliefd op mij geworden....

Wordt vervolgd!