De mooiste voordeur van de straat.

Vandaag is het zo ver. Na een periode van onzekerheid, is het nu zeker: Ik mag blijven wonen. Indi en ik hebben en houden ons dak boven ons hoofd. Gelukkig was mijn ex zo lief om mee te werken. Geen moeilijk uitkoop gedoe, gelukkig.

Vanmorgen hebben we samen getekend bij de notaris. Het voelde als scheiden, terwijl we nooit getrouwd zijn geweest. Samen zaten we toch wel een beetje in tranen nadien. Het enige wat ons nog bindt is onze zoon. Een vreemd gevoel. Ik zei vroeger altijd tegen mezelf, ik wordt niet zo een alleenstaande moeder. En ja, nu ben ik het toch echt. Gelukkig speelt zijn vader nog wel een grote rol in zijn leven. Ik zou dat niet anders willen.

Binnen 15 minuten stonden we buiten het kantoor. Nu ben alleen ik nog verantwoordelijk, voor de mooiste voordeur van de straat. En wat er achter die deur ligt? De toekomst. En hoe die er uit ziet? Dat mag Joost weten...