De man van mijn dromen?

Hij was het. Hélemaal. De überman, de Alpha-vent. Stoer, glad, zacht, mannelijk, heerlijk. Golvend, glanzend donker haar omlijstte de diepst-blauwe ogen die mij indringend aankeken wanneer hij mij met zijn gespierde lijf en brede armen bruut vastpakte en zich accuut in mij liet glijden. Wild werd ik van hem. Woest aantrekkelijk was hij.

Daar stond hij dan. Op mijn hoogst-mogelijke voetstuk. Met een grote, grommende motor tussen zijn benen. Bijna-dokter. Model. DJ. En, maar daar kwam ik pas later achter, een drugshandelaar(tje).

En toch was het meest alarmerende het feit dat hij twee ouders had. Een moeder en een vader, beide dokters, met een imposante sta-caravan ergens midden in het bos. 

Natuurlijk moesten wij op bezoek. Op de motor. Met tweehonders kilometer per uur vlogen wij die snelweg over. Ik in een rood jurkje en teenslippers. Hij in een sexy spijkerbroek en een luchtig overhemd. Stond leuk, maar eenmaal op de camping aangekomen, moest alles uit, en rap een beetje.

Waarom, in vredesnaam?

Dat staat nu eenmaal in het regelement van de naturistencamping. Binnenin de caravan vond ik, op weg naar de wc, zijn moeders verzameling sexspeeltjes, compleet met dildos en tepelklemmen. Klemmen zo extreem dat zelfs ik ze nog nooit gezien had. Niks zeggen, allemaal héél gewoon, dit zijn gewoon de ouders van mijn geliefde. Niets aan de hand. Gezellig op bezoek. Blijven lachen. Niet raar, allemaal naakt, niet kijken, niet kijken, NIET KIJKEN. Nachtje slapen. Geen probleem. 

De volgende ochtend liepen mijn vriend en ik naar het publieke washok. Ongemakkelijk voelde ik mij, alsof ik een naaktslak was die schuw maar exposed door een gang vol hongerige eksters kroop. Ik was naakt, net zoals hij, op mijn kleine t-shirtje na. Die bedekte mijn maagdelijk witte borsten tegen de vurige zon. En, waarschijnlijk, de vies-geilende overbuurman die voortdurend kleedloos achter zijn grasmaaier drentelde.

Ik was pas 22 jaar oud. Wat wist ik nu van de wereld? Van mannen?

Nu, met mijn post-child-lijf, zou ik echt niet meer over zo'n camping willen wandelen. Zelfs niet meer als ik zometeen zoveel buikspieroefeningen heb gedaan dat ik zó met mijn platte strijkplankbuik op de voorkant van Bodybuilder Weekly kan. Waarom niet? Ik ben voorzichtiger geworden met mezelf. Ik mag dan wel al mijn gêne zijn verloren tijdens die akelige bevalling en rottige kraamtijd, maar ik ben terwijl ik ouder werd ook iets verstandiger geworden. Daarom weet ik nu dat perfect-lijkende vriendjes een mythe zijn. Zéker als ze naakt-neukende ouders hebben.