De luie huisvrouw die niets doet

Zomaar een opmerking. De kraamvisite vertrekt op verzoek omdat ik moe ben. En daar is ie dan, DE opmerking: "Je werkt niet, dus hoezo moe?" Ook een leuke: "Waar ben jij nou zo druk mee?"

Ik zal een poging doen om uit te leggen hoe mijn dag als huisvrouw eruit ziet. Ik heb 3 verschillende soorten dagen; op maandag, woensdag en vrijdag is Sara thuis. Op dinsdag en donderdag gaat ze 3 uurtjes naar de peuterspeelzaal. In het weekend heb ik te maken met Jurre.

Laat ik als voorbeeld een doodgewone maandag nemen. Deze begint rond 6.30 uur, Boef doet een staarwedstrijd die ik verlies. Tijd voor de ochtendwandeling. Ondertussen hoor ik Iris alvast wat pruttelen, die is wakker aan het worden. Bij terugkomst is ze wakker en dat is te horen. Snel schone luier, watertje 25 seconden in de magnetron en dan snel op de bank met de iPad. Facebook bijwerken, mail checken, rustig het nieuws doorbladeren. Fles is sneller leeg dan gedacht, geen tijd meer voor Candy Crush of een ander geestdodend spelletje. Sara hoor ik boven een serieus gesprek voeren met Kip, Eend, Beer en Varken. Ook wakker. Hm, Iris is uitgeboerd en is weer naar Dromenland vertrokken. Zij wel. Jurre ligt ook nog op één oor. Lekker laten liggen. Hij werkt hard dus mag nog even blijven liggen.

Ondertussen haal ik een paar broodjes uit de vriezer en maak vast 2 kopjes thee. Sara en ik ontbijten samen. Lekker in pyjama aan tafel. Of nou ja, ik zit aan tafel. Dochter neemt haar brood en thee mee en loopt door het huis. Jippie! Alsnog tijd voor Candy Crush.

Jurre moet wakker worden gebonkt, heb er een half leger voor nodig. Ik zet Sara in. Die springt op bed en gebruikt hem als trampoline. Scheelt mij weer, kan ik nog even mijn level proberen. Zodra Jurre uit bed is heb ik er geen kind aan. Stilzwijgend drinkt hij 10 koppen koffie, doucht en vertrekt. Ook houdt hij Sara en Iris even bezig, ik juich in stilte.

Inmiddels is het een uurtje of 10. Tijd voor fruit. Snel 2 mandarijntjes pellen, Zappelin aan en ik kan verder hangen op de bank. Ik zit de tijd uit tot 11.30. Dan gaat Sara nog even naar boven. Ik hoop om te slapen, maar meestal wordt er feestgevierd. Ook goed. Heb ik tijd voor mijzelf.

Omdat ik dus niet werk heb ik elke dag tijd om uren lang series en films te kijken. Dus snel flans ik een lunch in elkaar die ik voor de tv op kan eten. Snel reken ik uit dat ik 3 a 4 afleveringen van een bepaalde serie kan kijken. Mits ik niet in slaap val of Iris wakker wordt. 

Boodschappen moeten worden gedaan en de hond moet eruit. Die 2 maar combineren. Scheelt weer tijd. Sara wil alleen maar lopen, lopen, lopen. Maar omdat ik daar heen zin in heb zet ik haar in de wandelwagen. Met een doosje rozijntjes, lekker rustig. Bij thuiskomst kan de tv voor haar weer aan zodat ik weer op de bank kan zitten. Rond 18.00 uur avondeten en dan nog even afzien totdat de Sara naar bed kan. 

Het huishouden heb ik uiteraard niet gedaan, geen tijd voor gehad. Morgen weer een dag, de stofwolkjes liggen er dan ook nog wel. 

In werkelijkheid kom ik niet toe aan lunch omdat Iris wakker is en honger heeft. In werkelijkheid ben ik nog steeds bij seizoen 1 van een toffe serie, al 2 maanden lang. In werkelijkheid draait de (af)wasmachine best vaak. In werkelijkheid moet ik bijna dagelijks stofzuigen in verband met stof, hondenharen en zand. In werkelijkheid nemen we de tijd voor de dagelijkse wandeling. Dat is inclusief stoppen bij elk steentje, takje en blaadje. En daarbij je dankbaarheid uiten als je een hand vol dorre bladeren krijgt. In werkelijkheid is de iPad geen oppas voor Sara (soms wel hoor, ik ben geen heilige). De iPad vervangt niet het samen springen op bed, samen blokkentorens bouwen of een ouderwets kussengevecht. In werkelijkheid eten we meestal best gezond en nemen wij daar de tijd voor. In werkelijkheid staat de tv alleen aan tijdens het 'hanguurtje' tussen 17.00 uur en 18.00 uur. In werkelijkheid zijn de nachten met een newborn best slopend. En laten Jurre en ik net hebben afgesproken dat ik de nachten doe omdat hij moet werken. 

Nu ik het zo heb opgesomd kom ik tot de conclusie dat wij huisvrouwen inderdaad geen recht hebben op 'moe zijn'. Fijne, rustige en relaxte dagen. Genoeg tijd om uit te rusten...