De kraamweek. Wat je niet wist.

Na mijn laatste verhaalsel zal ik vast de stuipen op menig zwangere hormoonbom gejaagd hebben maar we gaan gewoon nog even vrolijk door. Want hartstikke leuk dat jij je kuikentje gelegd heb maar dan begint je nieuwe avontuur. De kraamweek. Met een beetje geluk tref je een schat van een kraamverzorgster en kun je een week lang lekker uitbuiken op je bed maar natuurlijk vertellen je vriendinnen, zussen en moeder je de ins en outs niet van wat er nu daadwerkelijk plaats vind in de wondere wereld van de 1e week met je verse baby.

Lucky you ben ik daar om je alles wijs te maken van deze week.

Komt ie!

De autorit zelf is al een avontuur op zich. Nooit geweten dat die drempels zo hard aankomen. Ik riep dus ook al bij het zien van een

molshoopje: 'ZACHTERRRR!!!' Voor de deur geparkeerd zie je de overbuurvrouw al gluren door haar gordijnen. Tuurlijk, die muts gaat kijken hoe mijn olifantenloopje veranderd is in de waggel van een eend. Dus probeer je lief te glimlachen, beetje mooi te wezen en met hertendartel bereik je de voordeur terwijl je je duim opsteekt en ondertussen weer een half litertje bloed uit der Ausgang voelt lopen. Binnen aangekomen strompel je met een kilo'tje of wat in je Hema tent richting trap en neem je een grote, hele grote teug met adem. Voetje voor voetje vervloek je de trap omdat ie veel te hoog is. En dan eindelijk, het walhalla.. je bed! Erop en eraf is een kunst als je zwanger bent, maar net bevallen is ook een kunst believe me. Als je dan eindelijk ligt en even je ogen voor een moment sluit raast de sneltrein van bevallen weer op je netvlies voorbij dus rap die ogen open. Precies op tijd want mevrouw de kraamzuster staat al op de stoep. Met haar wit gesteven overhempie banjert ze al door je huis voordat je haar gezien hebt. Joehoeeee, koffie?? Eh.. zou ze het tegen mij hebben? Dus roep je terug: 'Ja, lekker met een beetje melk graag!' 3 minuten later hoor je hoe ze manlief uithoort over de bevalling terwijl ze jou koffie opdrinkt.

Gelukkig verhuizen ze snel richting bovenverdieping waar die schat natuurlijk een heerlijk vers fruitversierseltje heeft gemaakt. De informatie voor de komende nacht volgt en terwijl ze doorratelt over hoeveel voedingen x zoveel milliliter, wanneer ik waar een kruikje moet plaatsen en hoe laat ik moet temperaturen was ik de draad al kwijt bij het zeggen van haar naam.

De eerste nacht met baby. Wonderlijk, doodeng en kotsmisselijk van het idee dat ik samen met manlief voor dit hulpeloze babytje moet zorgen. Ik verwachte minimaal dat de bel zou gaan, Frans Bauer met camera voor de deur zou staan en zou zeggen: 'Grapje natuurlijk, we laten je echt niet zorgen voor deze baby en nemen hem weer mee. Later!' Maar 1 blik op de foef down there maakte me weer bewust dat dit toch echt de real shit was.

( Ook een dingetje trouwens, die shit. Laat ik voor 't gemakkie ff aan je voorbijgaan.) Manlief raakt het kussen nog niet of is in coma beland terwijl jij na ligt te stuiteren van een coctail van euforie en pijn. Over pijn gesproken, da's waar. De kraammiep vertelde iets over paracetamol innemen. Mega attent dat ze die nog even op het nachtkastje heeft gelegd.

Dus grijp je met je hand en voel je.. niets. Zucht, 10 centimeter -inmiddels weet je hoe een end 10 centimeter is - verder als je hand reiken kan ligt daar het felbegeerde doosje witte goud. Terwijl je jezelf omhoog hupst en een kwijlende vent van je arm veegt voel je ondertussen hoe je onderlijf de boel..eh..reinigt. Top, er moet nieuw kraamverband in. Je strompelt richting badkamer, vult je nieuwe vriend de maatbeker met LAUWWARM water en gaat zo langzaam mogelijk zitten. Hèhe.. ... wat? .... Oh no.. wat was dat?! Je voelde dat er iets uit je vayaya floepte. Dus nieuwsgierig als je bent kijk je in de toiletpot en zie je tot je grote verbazing dat je een soort van kolossaal ei geworpen hebt. Van bloed. Hey hoi stolsel. Fan-tas-tisch al die bijkomstigheden. Met 3 lagen, want never nooit dat jij vannacht je bed nog uit moet, kraamverband loop je weer in ganzen pas richting bed. Pakt een paracetamol en beseft je dat je een bekertje water bent vergeten. Half stikkend peuzel je 2 stuks op en val je in een diepe, onrustige slaap.

Voor het gemak sla ik de nachtelijke perikelen over het voeden, verschonen, welke kruik je in welk gat stopt en of je de thermometer nu links of rechts naast je baby moest leggen.. Oh wacht, andersom natuurlijk, die zwangerschapsdementie gaat nooit meer over.

Om 8 uur staat gestreken en wel de kraamzorg weer voor je deur. Dit keer is het bakkie koffie met ontbijt op bed wel voor jou. Je babbelt wat, ze begrijpt je zware nacht en net op het punt dat je verliefd word op je kraamzorg mompelt ze dat je na het douchen nog even wat routine onderzoek moet ondergaan. 'Niks geks hoor meid, even kijken hoe de boel ervoor staat'. Al zwetend onder de douche vraag ik me af wat ze met die 'boel' bedoeld. Als je je weer in je Hema tent wilt hijsen verteld ze je lief, doch dwingend dat je eerst even op bed moet liggen, zonder kampeer-item wel te verstaan.

Daar op je bed ligt een matje waar je met je derrière plaats op mag nemen terwijl je voor de zoveelste keer die week je benen op kwart voor 3 mag leggen. Ze controleert je hechtingen, of je die nu wel of niet hebt, en haalt vervolgens de thermometer tevoorschijn. Tip van flip, er bestaan infrarood thermometers. Want de komende tijd wil je niet, ik herhaal niet, dat er ook maar iets in welk gat dan ook gaat. Daarna mag je gebruik maken van het meest effectieve anticonceptiemiddel dat bestaat. Ach, wat schattig..een super klein wit netje...tot ze hem uitvouwt. Je hele familie kan erin! 'Ja, ff lekker doorluchten meid'. Ze duwt nog een keer of wat op je buik, heeft het over navelhoogtes en weet ik wat allemaal nog meer en dan mag je eindelijk liggen. Cocoonen met je baby. Kraamkado's in ontvangst nemen, de hele dag beschuit met muisjes en fruitversiersels eten, janken om dat superzoete pakje wat je kind aanheeft of om het licht wat zo lekker fel schijnt, de vogels die fluiten of juist niet..

De kraamweek, een feestje. Een heel nieuw, onbekend feestje. Ik vond het top. 'Tuurlijk'... Nee echt, ik heb genoten van al mijn onwetendheid bij kind numero 1 en genoten van alle zekerheden die ik had bij kind 2!

Joeeee!